۱. با آسیبدیدگان ارتباط صحیح و مؤثّر برقرار کنید ولی آنها را به خود وابسته نکنید.
۲. به افراد اطّلاعات صحیح بدهید و هرگز به آنها دروغ نگویید. در مواردی که از موضوعی اطّلاع ندارید، بگویید: نمیدانم.
۳. عبارات کلیشهای و تکراری مثل: غصه نخور، درست میشود و... را به کار نبرید.
۴. افراد را از دیدن جنازه عزیزانشان محروم نکنید و در این خصوص ایشان را کمک و همراهی کنید.
۵. در ابراز احساسات افراد به آنها کمک کنید و بگذارید بر اساس فرهنگ و رسوم خود سوگواری و تخلیه روانی کنند.
۶. افراد را به شرکت در مراسم تشییع جنازه عزیزانشان ترغیب کنید.
۷. استراحت شبانه ضروری است. با ایجاد محیط آرام، آسیبدیدگان را به آرامش ترغیب کنید.
۸. افراد را به اجبار از محل سکونتشان دور نکنید.
۹. مانع تجمع داغدیدگان نشوید.
۱۰. بعد از سپری شدن مراحل اولیه شوک و بهت زدگی و بعد از اقدامات اولیه یاری رسانی، سپس در مرحله بازسازی بحران، آسیبدیدگان را به شرکت در فعّالیتهای اجتماعی، ورزشی، فرهنگی و بازسازی ترغیب کنید.
۱۱. در صورت اطّلاع از پناهآوردن فردی به مواد مخدر، وی را از این کار منع و به تیم حمایت روانی معرّفی کنید.
۱۲. در صورتیکه علائم اختلالات روانی شدید در فرد بروز کرد، حتماً او را به تیم حمایت روانی معرّفی نمایید.