همانطور که میدانیم ترک سیگار به سلامت فیزیکی اعم از کاهش خطر سرطان و بیماریهای قلبی کمک میکند، اما پژوهشی جدید این نظر را دارد که ترک کردن این عادت ناسالم شاید به افزایش سلامت عقلانی نیز کمک کند. در این پژوهش، پژوهشگران اطلاعات ۲۶ مطالعه گذشته را مرور کردند و فهمیدند کسانی که سیگار را ترک کردند احساساتی مانند افسردگی، اضطراب و استرس را کمتر داشتند و افزایش قابل توجهی در حال خوب و کیفیت زندگی خود احساس کرده بودند. این مقایسه ها در مقابل کسانی بود که به سیگار کسیدن ادامه دادند. این یافته ها برای عموم مردم جامعه حتی آنهایی که سلامت ذهنی نداشتند نیز صدق میکرد. این اطلاعات با این فرض جامع که سیگار کشیدن برای سلامت ذهنی مفید است در تناقض بود: اکثر افراد سیگاری به دلیل اینکه احساس میکنند این عادت در کم کردن اضظراب، استرس و افسردگی به آنها کمک میکند و باعث آرام شدن آنها میشود به سیگار کشیدن خود ادامه میدهند. اما سیگار شاید به کاهش علائم کج خلقی و اضطراب و افسردگی کمک کند، که افراد سیگاری به اشتباه فکر میکنند باعث خوب شدن حالشان میشود. برخی از پژوهش ها نیز می گویند این علائم چند هفته بعد از ترک کاهش پیدا میکنند. طبق گفته پژوهشگران، افراد سیگاری باید مطمئن شوند که ترک سیگار باعث افزایش سلامت ذهنی آنها میشود. با به چالش کشیدن فرضیات قبلی در مورد تاثیرات سیگار بر سلامت عقلانی، شاید یافته های جدید در بعضی از افراد سیگاری انگیزه ایجاد کند. هنوز این پژوهش نمیتواند میان ترک کردن سیگار و افزایش سلامت ذهنی رابطه علت و معلولی را ثابت کند.برای مثال، امکان دارد کسانی که در سلامت ذهنی خود پیشرفت حس میکنند افردی باشند که تلاش میکنند سیگار را ترک کنند. اما پژوهشگران اظهار دارند بیشتر مطالعاتی که آنها مرور کردند در مورد آزمایشهای توقف کشیدن سیگار در افرادی بود که سعی میکردند ترک کنند. بنابراین، در این آزمایشها تصمیم ترک بر پایه وضعیت و حال آنها نبود. آنها برای یادآوری، تحقیقاتی را انتخاب کردند که سلامت عقلانی را قبل و حداقل شش ماه بعد از ترک سیگار مورد ارزیابی قرار داده بودند.به طور میانگین، شرکت کنندگان ۲۰ سیگار هر روز میکشیدند و به مدت شش ماه تحت نظر بودند
به گزارش منتال هلق به نقل خبرنگار پزشکان بدون مرز ، محققین می گویند الکل به انسانها کمک میکرده تا در شرایط سخت آن دوران زندگی راحتتری داشته باشند. برای همین هم در دوران نوسنگی تولید ابتدایی نوشیدنیهای الکلی در مناطق مختلف دنیا رواج یافت.
اما در عصر حاضر ثابت شده است که مصرف الکل حتی مصرف کم آن به خصوص اگر همراه با دیگر مواد اعتیاد آور باشد به مهارت رانندگی صدمه و آسیب می رساند. پس از 8 تا 12 ساعت که از مصرف زیاد آن بگذرد، سردرد، تهوع، لرزش و استفراغ ایجاد می شود.
مصرف خیلی زیاد آن ممکن است موجب فلج شدن فعالیتهای مغزی و دستگاه تنفسی و در نتیجه مرگ می گردد. به طور کلی این اثرات چنانچه همراه با مصرف آرام بخشها و دیگر داروهای تضعیف کننده باشد، تشدید می گردد. مصرف زیاد آن همراه با داروهای ضد افسردگی از جمله بار بیتوریک ها اغلب ممکن است، موجب مرگ فرد گردد. مصرف منظم و مستمر حداقل 4 بار نوشابه های الکلی در روز ممکن است در بلند مدت و به تدریج موجب آسیب کبد، مغز، قلب، و دیگر اعضای بدن گردد.
مصرف مداوم نوشابه های الکلی موجب سایروز کبدی، پانکریت و اختلالات کیسه صفرا، ناراحتی های گوارشی، زخم معده و اثنی عشر، گاستریت و برخی از سرطانها در دستگاه جهاز هاضمه می گردد.
نقشهای دستگاه عصبی از جمله نارسایی های اعمال هوشی، حرکتی و بی ثباتی هیجانی، کاهش ادراک حسی و سرانجام از دست دادن حافظه و فراموشی، تیرگی بینایی در بیشتر افراد معتاد به الکل دیده می شود. شایع ترین اختلال سیستم عصبی در الکلیسم مزمن، آسیب قرنیه و اعصاب چشم است. آسیب به مغز و ضایعات نسوج مغز، ناراحتی های قلبی از جمله آریتمی و تاکیکاردی از عوارض سوء مصرف است. الکل، رگهای کرونری قلب را کاهش می دهد.
این ماده در مردان موجب ضعف قوای جنسی می گردد و قدرت باروری آنان را کاهش می دهد. مصرف مزمن و زیاد مشروبات الکلی موجب اضطراب، عصبانیت و تند خویی، تحریک پذیری دلیریوم، ترمنس و دپرسیون سیستم اعصاب مرکزی می گرد. از هم پاشیدگی زندگی خانوادگی، شغل و اجتماعی به طور کلی اعمال ضد اجتماعی و زوال ابعاد شخصیتی در نتیجه ادامه مصرف مشروبات الکلی پدیدار می گردد.