اغلب این جدایی با
مقاومت کودک و اصرار والدین روبهرو شده و منجر به بروز رفتارهای نامطلوب
میشود. گاهی اوقات در این جدال، برخی از والدین مستاصل میشوند و برای
رهایی از ناراحتی، در مقابل کودک کوتاه میآیند و او را در تمایلاتش برای
خوابیدن کنار آنها آزاد میگذارند و احساس میکنند شاید اینکار به نفع
کودک باشد، در حالی که روانشناسان معتقدند حضورکودک تا سن سه سالگی در
کنار والدین جایز است و از آن زمان به بعد با توجه به شرایط روحی و خلقی
کودک و رعایت اصول و نکات تربیتی خاصی باید مقدمات تنها خوابیدن کودک را
مهیا کرد.
جدایی رختخواب کودک همگام با اصولی است که گامبهگام به ذکر آن میپردازیم:
1ـ ارتباط عاطفی صمیمی و محبتآمیز مقدمه جداکردن اتاق خواب کودک است. در
طول روز با کودک خود ارتباط کلامی برقرار کنید و در بازیهای کودکانه او
شرکت کنید و حتی میتوانید بخشی از بازی را به «خالهبازی»هایی اختصاص
دهید که کودک یا شما، نقش فرزندی را بازی میکنید که قرار است شبها به
تنهایی در اتاق خواب بخوابد. حتی میتوانید در این زمینه قصههایی را برای
کودکتان تعریف کنید که قهرمان قصه با شجاعت و به میل خود حاضر به تنها
خوابیدن است. تعریف داستانهایی در این مورد، زمینه پذیرش این موضوع را در
کودک بالا میبرد.