اختلال ترس چیست؟ نشانه‌های آن را بشناسید

اختلالات ترس یا حمله پانیک که به وحشت‌زدگی هم معروف است، می‌تواند در هر زمان و هر مکانی رخ بدهد. در زمان وقوع حمله پانیک ممکن است حتی در شرایطی که اصلا در معرض خطر نیستید، احساس ترس و اضطراب شدید داشته باشید. اگر شما به طور متداوم احساس نگرانی و اضطراب دارید و برای رفع این موضوع روال عادی زندگی خود را تغییر داده‌اید، احتمالا یک نوع اختلال اضطرابی دارید که باید آن را بشناسید و درمان کنید.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که در ایالات متحده آمریکا از هر ۱۰ نفر بزرگسال، یک نفر درگیر حملات پانیک یا اختلالات ترس است. در حدود یک سوم آدم‌ها حداقل یک بار در زندگی خود اختلالات ترس را تجربه می‌کنند، اما آن‌ها به این اختلال مبتلا نیستند. تنها در حدود ۳ درصد افراد بزرگسال به این اختلال مبتلا هستند. باید بدانید که احتمال رخ دادن حملات پانیک و ابتلا به اختلالات ترس در زنان بیشتر از مردان است.

 

نشانه‌های اختلالات ترس

فرد مبتلا به اختلالات ترس یا حملات پانیک، تجربه احساس ترس و اضطراب و وحشت‌زدگی شدید به طور ناگهانی را دارد. حملات پانیک معمولا به مدت ۵ الی ۱۰ دقیقه به طول می‌انجامد، اما در حالات وخیم‌تر ممکن است تا چند ساعت نیز طول بکشد. در حملات پانیک ممکن است شما احساس کنید که دچار حمله‌ی قلبی یا سکته‌ی مغزی شده‌اید. به همین خاطر افراد در زمان حملات پانیک، برای ارزیابی سلامتی به اورژانس منتقل می‌شوند. اگر حملات پانیک یا اختلالات ترس درمان نشوند، ممکن است به آگورافوبیا یا همان ترس شدید از مکان‌های باز منجر شود. اگر شما به اختلالات ترس مبتلا باشید، حداقل ۴ مورد از علائم زیر را خواهید داشت:

چگونه از خودکشی دیگران جلوگیری کنیم

عوامل متعددی نظیر افسردگی و وضعیت اقتصادی سهم بسزایی در بروز خودکشی دارند، با این حال گفته می‌شود خودکشی از جمله آسیب‌های اجتماعی قابل پیشگیری است. اما پرسش این است که چطور از خودکشی افراد مستعدِ خودکشی پیشگیری کنیم؟ با ما همراه باشید تا با راهکارهای پیشگیری از خودکشی و علائم هشداردهنده‌ی خودکشی بیشتر آشنا شوید.

۱. فردی را که مستعد خودکشی است، جدی بگیرید

اغلب مردم فکر می‌کنند کسی که در مورد خودکشی حرف می‌زند، خودکشی نمی‌کند. مطالعات نشان داده است ۷۵ درصد افرادی که مرتکب خودکشیِ منجر به فوت می‌شوند، در چند هفته یا چند ماه پایانی عمرشان طوری رفتار می‌کنند که به دیگران بفهمانند به شدت ناامید هستند. بنابراین، هر فردی که احساسات خودکشی‌گرایانه از خود بروز می‌دهد، نیازمند توجه فوری است.

معمولا گفته می‌شود کسی که سعی می‌کند خودش را بکشد، حتما عقلش را باخته است. شاید بتوان گفت فقط ۱۰ درصد افراد مستعد خودکشی‌، روانپریش یا توهمی هستند و درک صحیحی از واقعیت ندارند، اما اغلب این افراد به افسردگی که یک بیماری روانی شناخته شده است، مبتلا هستند. بسیاری از این افراد افسرده علیرغم تمایلات خودکشی‌گرایانه قادرند امور روزانه‌ی خود را به طرز قابل قبولی مدیریت کنند. پس نمی‌توان گفت فردی که دارای علائم جنون نیست، در معرض خطر خودکشی قرار ندارد.

اغلب مردم وقتی باخبر می‌شوند که یکی از آشنایان‌شان به دلیل خودکشی فوت کرده است، ادعا می‌کنند مشکلی که فلانی به خاطرش دست به خودکشی زد، ارزش خودکشی نداشت. شاید فکر کنید که مثلا ورشکست شدن ازرش خودکشی ندارد، اما واقعیت این است که نمی‌توانید از دوست ورشکسته‌ی‌تان هم انتظار داشته باشید که اینطور فکر کند. این وخامت مشکلات نیست که اهمیت دارد، بلکه باید دید مشکلی که فرد گرفتارش شده با چه شدتی اذیتش می‌کند.

شایع‌ترین علائم جسمیِ افسردگی

افسردگی یک وضعیت پیچیده سلامت روان است که باعث می‌شود خلق و خوی فرد تنگ شده و احساس ناراحتی یا ناامیدی مداومی داشته باشد.

علائم افسردگی می‌تواند تجربه‌ای موقت در پاسخ به یک غم یا آسیب روحی (تروما) باشد. اما زمانی که علائم طولانی تر از دو هفته شود می‌تواند نشانه اختلال افسردگی شدید باشد. این علائم همچنین می‌تواند نشانه‌ای از نوعی وضعیت سلامت روانی دیگر مانند اختلال دو قطبی یا استرس پس از سانحه (PTSD) باشند.

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ( DSM5) علائم زیر را برای افسردگی ذکر کرده است:

- خلق و خوی افسرده از جمله احساس غم یا پوچی در اکثر روزها

- از دست دادن لذت در فعالیت‌هایی که پیش‌تر برای فرد لذت بخش بوده‌اند

- خواب بیش از حد یا کمتر از میزان لازم

- کاهش یا افزایش وزن ناخواسته یا تغییر در اشتها

5 روش عالی برای مبارزه با افسردگی

اگر احساس افسردگی می کنید، بهتر است کاری برای مبارزه با آن انجام دهید. افسردگی خود به خود رفع نمی شود. علاوه بر کمک گرفتن از پزشک یا تراپیست، این 5 روش را نیز مورد ملاحظه قرار دهید تا حس بهتری داشته باشید.

 
1. ورزش کنید

هر روز 15 تا 30 دقیقه پیاده روی کنید یا برقصید، بدوید یا دوچرخه سواری کنید. افرادی که افسردگی دارند زیاد دوست ندارند فعالیت کنند. ولی باید خودتان را مجبور به این کارها نمایید. اگر به انگیزه نیاز دارید از دوستتان بخواهید شما را همراهی کند. وقتی عادت ورزش برای شما همیشگی شد، مدت زیادی طول نمی کشد که تغییری در روحیه خود حس می کنید. علاوه بر ورزش ایروبیک، حرکات یوگا نیز به تسکین حس افسردگی کمک می کنند. در وبسایت های مخصوص یوگا حرکاتی را می یابید که می توانید آنها را در منزل تمرین کنید. دو جنبه دیگر از یوگا – تمرینات تنفسی و مدیتیشن – هم به دادن حس بهتر به افراد افسرده کمک می کنند.

 

 

سندرم داون

سندرم داون یک ناهنجاری ژنتیکی است که به آن تریزومی (trisomy) نیز گفته می شود و در آن فرد مبتلا به جای 2 نسخه از کروموزوم 21، سه نسخه از این کروموزوم را به ارث می برد.

این بیماری دارای علایم مختلف از جمله ناهنجاری‌های عمده و یا خفیف در ساختار یا عملکرد ارگان‌ها می‌باشد. از جمله علایم عمده و زودرس که در تقریباً همه بیماران مشاهده می‌شود وجود مشکلات یادگیری و نیز محدودیت و تاخیر رشد و نمو می‌باشد.

افراد مبتلا به سندرم داون توان ذهنی پایین تر از حد میانگین دارند و به طور معمول دچار ناتوانی ذهنی خفیف تا متوسط هستند. تعداد کمی از مبتلایان به سندرم داون دچار ناتوانی شدید ذهنی هستند. متوسط میزان بروز این سندرم مابین ۱ در ۶۰۰ تا یک در ۱۰۰۰ مورد از تولد نوزادان زنده گزارش شده‌است که این میزان در مادران جوان کم تر و باافزایش سن مادر افزایش می‌یابد.

با این وجود در حدود دو سوم مبتلایان به سندرم داون از مادران زیر ۳۵ سال متولد می‌شوند. غربالگری سندرم داون به همه مادران باردار توصیه می‌شود.

راهکارهای جالب برای کنترل اضطراب

برخی مواقع دانشگاه و مدرسه یا محل کار استرس زا می‌شوند، به خصوص وقتی به فصل امتحانات نزدیک می‌شویم یا کارهای عقب افتاده زیادی داریم.

 

برخی مواقع دانشگاه و مدرسه یا محل کار استرس زا می‌شوند، به خصوص وقتی به فصل امتحانات نزدیک می‌شویم یا کارهای عقب افتاده زیادی داریم؛ اگر شما هم در این شرایط دچار اضطراب می‌شوید راهکارهای زیر می‌توانند به شما کمک کنند.

 

راهکارهای عجیبی که به کنترل اضطراب کمک می‌کند

 

یک استراحت جانانه می‌تواند به شما کمک کند تا از کارهای روتین روزمره خلاص شوید و بدین ترتیب زندگی سالم‌ و شادتری داشته باشید؛همه ما به تعطیلات نیاز داریم، مغز ما هم به استراحت و تعطیلات نیاز دارد. اگر روش‌هایی که برای کنترل استرس به کار می‌برید کارایی لازم را ندارند، شاید زمان آن رسیده باشد که سعی کنید چند روش جدید و عجیب مشابه روش‌های زیر را امتحان کنید:

 

سندروم آسپرگر چیست؟

آسپرگر چیست؟

سندرم آسپرگر (به انگلیسی: Asperger syndrome) یا اختلال آسپرگر نوعی اختلال زیستی- عصبی است که با تاخیر در انجام مهارت‌های حرکتی تظاهر می‌یابد.

اولین بار در سال ۱۹۴۴ دکتر اتریشی به نام هانس آسپرگر با انتشار مقاله‌ای آن را توصیف کرد. سیندروم اسپرگر یک ناتوانی است که در طیف اختلالات اوتیستی قرار دارد. این تشخیصی است که برای افرادی داده می شود که درانتهای “فوقانی” این طیف قرار دارند.

تشخیص های دیگری که در طیف اختلالات اوتیستی قرار دارند شامل اتوتیسم و «اتوتیسم با کارکرد بالا» (high functioning autism هستند. اغلب سیندروم اسپرگر و اتوتیسم با کارکرد بالا بطور مترادف استفاده می شوند.

سیندروم اسپرگر بعنوان «اختلال رشدی گسترده» (pervasive developmental disorder – PDD) طبقه بندی شده است. این به این معناست که این اختلال بر همه عرصه های زندگی تاثیر می گذارد.

علایم خاص این اختلال شامل مواردی از جمله:

فقدان همدردی با دیگران، نقص یا عدم توانایی در برقراری ارتباط با همسالان، آسیب مشخص در استفاده از رفتارهای غیر کلامی نظیر خیره شدن چشمی، حرکات بدنی و وضع اندامی عجیب، علایق، فعالیت ها یا رفتارهای تکراری، مشغولیت شدید فکری در مسایل خاص و گاهی یا اشیا می باشد. امروزه اختلال آسپرگر جزو اختلالات نافذ رشد است.

این اختلالات شامل موارد زیر می باشند:

اختلال اتیستیک: ارتباط، تعامل اجتماعی و بازی تخیلی به طور مشخص آسیب دیده است. علایق، فعالیت ها و رفتارهای تکراری دیده می شود. اختلاف معمولا در سه سال اول زندگی شروع می شود.   امروزه اختلال آسپرگر جزو اختلالات نافذ رشد است.

اختلال آسپرگر: با آسیب در تعاملات اجتماعی و وجود فعالیتها و علائق محدود مشخص می شود. علائم بالینی کلی که نشان دهنده تاخیر در زبان باشد وجود ندارد یعنی در حقیقت مبتلایان مشکلات کمتری دارند. هوش طبیعی و یا بالاتر از طبیعی است.

اختلال رت: اختلال پیش رونده ای است که فقط در دختران دیده می شود. ابتدا دوره رشد طبیعی است ولی بعد مهارت های بدست آمده قبلی و استفاده هدف دار از دستها ازبین می رود و بجای آن حرکات تکرار شونده دست ایجاد می شود که شروع آن بین سنین یک تا چهار سالگی است.

فلج مغزی یا بیماری سی پی (CP) در کودکان و بزرگسالان؛ علت و علائم

فلج مغزی یا بیماری سی پی (CP) در کودکان و بزرگسالان؛ علت و علائم

فلج مغزی یا بیماری سی پی یکی از رایج‌ترین بیماری‌ها در ایران است و طبق آمار در حدود ۵۰۰،۰۰۰ نفر را درگیر خود کرده است. بیماری فلج مغزی همچنین یک نارسایی کاملاً پیچیده است که دارای انواع مختلف می‌باشد. این مشکل دارای علائم و نشانه‌های بسیار متنوع است و امکان مشاهده این علائم در سطح خفیف تا سطح شدید در بین افراد وجود دارد. به همین خاطر طبیعی است که والدین به دنبال پیشگیری از ایجاد این شرایط برای فرزندان خود باشند. در صورتی‌که کودک شما به فلج مغزی مبتلا شده یا مشکوک به ابتلای به آن می‌باشد، مهم است که شما از بیماری فلج مغزی، دلایل ایجاد آن، نشانه‌های بیماری، و در نهایت بهترین روش‌های درمان برای آن درک مناسب و اطلاعات کافی داشته باشید.

فلج مغزی اصطلاحی است که در برگیرنده مجموعه‌ای از شرایط عصبی است و باعث می‌شود ناتوانی فیزیکی برای فرد ایجاد شود. در حقیقت این بیماری بر سیستم مغز و اعصاب تاثیر می‌گذارد. فلج مغزی یا سی پی قابل درمان نیست. با این وجود با استفاده از درمان‌های فیزیوتراپی می‌توان علاوه بر کاهش علائم ناشی از فلج مغزی، به بیماران نحوه کنار آمدن با بیماری و انجام فعالیت‌های روزمره را آموزش داد. متخصصین فیزیوتراپی ما در کلینیک فیزیوتراپی و گفتار درمانی آرمانی علاوه بر ارائه خدمات فیزیوتراپی، به بیماران دچار فلج مغزی خدمات گفتار درمانی و آموزش بلع را نیز ارائه کرده و به صحبت کردن هر چه بهتر آنها کمک می‌نمایند.

کاهش میزان ابتلا به بیماری دمانس در زنانی که ورزش می کنند

یافته تحقیقات گروهی از محققان سوئدی نشان می دهد زنان میانسالی که از تناسب اندام برخوردارند و ورزش می کنند تا ۹۰ درصد کمتر به بیماری دمانس (زوال عقل) مبتلا می شوند. 

دکتر اینگمار اسکوج/Dr. Ingmar Skoog محقق ارشد این مطالعه و رئیس مرکز سالمندی و سلامت دانشگاه گوتنبرگ سوئد در این مورد گفت: حفظ تناسب اندام با ورزش و داشتن رژیم غذایی سالم می تواند میزان خطر ابتلا به بیماری دمانس را در سالمندی کاهش دهد. همچنین در کاهش احتمال ابتلا به دیگر بیماری ها و اختلالات مانند بیماری های قلبی نیز موثر است. وی در این مورد که ورزش چطور می تواند به سلامت مغز کمک کند، گفت: تناسب اندام و ورزش برای رگ ها خوب است، عوامل قلبی و عروقی ارتباط مستقیمی با ابتلا به بیماری دمانس و بیماری های شبیه آن مانند آلزایمر دارند. غیر از این ورزش بیشتر و تناسب بهتر فیزیکی تاثیر مستقیمی بر سلول های عصبی بر مغز دارد

اختلال شخصیت وابسته از تشخیص تا راهکارها و مداخلات درمانی

انسان موجودی اجتماعی است که تا حدودی به اطرافیانش وابستگی دارد، ولی مشکل زمانی آغاز می شود که این وابستگی حالتی افراطی و بیمارگونه پیدا می کند.

یکی از دلایل شایع برای چنین وضعیتی، وجود اختلال در شخصیت افراد است. بیماران مبتلا به این حالت، نیازهای خود را تحت الشعاع نیازهای دیگران قرار می دهند، مسؤولیت های مهم زندگی خود را به گردن دیگران می اندازند، به خود مطمئن نیستند و اگر برای مدتی کوتاه تنها بمانند، احساس ناراحتی زیادی می کنند. روان پزشکان به این حالت می گویند: اختلال شخصیت وابسته.

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ذهنی چاپ چهارم تجدید نظر شده DSM-IV-TR اختلال شخصیت وابسته را این چنین توصیف می کند: نیاز فراگیر و مفرط به حمایت شدن که به رفتار سلطه پذیری، وابستگی و ترسهای جدایی منجر می شود.

این اختلال در اوایل بزرگسالی آغاز و در زمینه های گوناگون ظاهر می گردد. و با پنج مورد (یا بیشتر) از موارد زیر مشخص می شود...

وابستگی به چه معناست؟

واژه وابستگی، به معنی اتکای به دیگری، زیر دست یا تابع کسی بودن، تعلق به چیزی یا کسی داشتن و تکیه کردن به دیگری برای درخواست حمایت یا کمک است.

اگرچه وابسته بودن و اتکای به دیگران ویژگی اساسی اختلال شخصیت وابسته است، اما تا وقتی نشانه های دیگری وجود نداشته باشد، نمی توان گفت که فرد دارای اختلال شخصیت وابسته است، زیرا همه ی ما گاهی اوقات در کارهای خود از دیگران کمک می خواهیم و گاهی نسبت به فردی خاص احساس دلبستگی زیادی می کنیم و تمایل داریم که بیش تر اوقات در کنار او باشیم. این حالت ها در حد مشخصی، طبیعی محسوب می شوند و حتی فقدان آن ها می تواند به منزله ی بیماری باشد.

اما افرادی که به اختلال شخصیت وابسته مبتلا هستند در حد افراطی به دیگران وابسته اند و به طور مداوم به اطمینان جویی از سوی دیگران نیاز دارند، عدم تحمل تنهایی و حساسیت داشتن به طرد شدن در آن ها زیاد دیده می شود، با دیگران بیش از حد موافق اند، به عبارتی جرئت مخالفت کردن با دیگران را ندارند. آن ها قادر نیستند به میل خود عمل کنند و خود انگیخته باشند و از این که دیگران آن ها را ترک کنند به شدت می ترسند. زیادی فروتن هستند و مدام نیاز به تأیید دیگران دارند و در روابط بین فردی خود بدون مرز هستند؛ یعنی به راحتی به دیگران اجازه می دهند که حقوق آن ها را زیر پا بگذارند.

 

اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی نوعی اختلال خلقی و یک بیماری روانی است. افراد مبتلا به این بیماری دچار تغییرات شدید خلق می‌شوند. و به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی تظاهر پیدا می‌کند.

شروع بیماری معمولا با دوره‌ای از افسردگی می‌باشد و پس از یک یا چند دوره از افسردگی، دوره شیدایی بارز می‌شود. در تعداد کمتری از بیماران شروع بیماری با دوره شیدایی یا نیمه-شیدایی است.

دوره‌های شیدایی از چند روز تا چند ماه به طول می‌انجامند و معمولا شدت آنها باعث می‌شود که بیمار نیازمند درمان جدی به صورت بستری یا همراه با مراقبت زیاد باشد. با فروکش کردن علایم، به خصوص در اوایل سیر بیماری، معمولا فرد به وضعیت قبل از بیماری خود برمی‌گردد و به همین دلیل بسیاری از بیماران یا خانواده‌های آنان تصور می کنند بیماری کاملا ریشه کن شده و دیگر نیازی به ادامه درمان وجود ندارد. بنابراین درمان خود را قطع می‌کنند. اما قطع زودهنگام درمان خطر برگشت بیماری را بسیار افزایش می‌دهد و باعث می‌شود که بیماری در فاصله چند ماه عود کند.

اختلال دوقطبی یا بیماری مانیک دپرسیو یک اختلال مغزی می باشد که سبب تغییر های غیر معمول در خلق فرد می شود. جدا از حالت های طبیعی نوسان بالا و پایین که هر فردی آنرا تجربه می کند نشانه های اختلال دوقطبی شدید می باشند. این نشانه ها می توانند سبب تخریب اختلال در عملکرد شغلی و تحصیلی و حتی  اقدام به خودکشی روابط بین فردی  گردند.

شیوع طیف اختلالات دوقطبی در جهان بیش از 6 درصد در طول عمر می باشد. اختلال دو قطبی به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی تظاهر پیده می کند. با این حال برخی از بیماران اولین نشانه های بیماری را در دوران کودکی یا اواخر دوره زندگی تجربه می کنند.

این اختلال اغلب به عنوان بیماری شناخته نمی شود و مردم ممکن است از این اختلال سال ها قبل از تشخیص ودرمان صحیح رنج ببرند. مانند بیماری های دیابت و قلبی اختلال دوقطبی یک بیماری با دوره طولانی می باشد که فرد باید در طول دوره زندگی خود دقیقا تحت کنترل و نظر باشد.

اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک؛ علائم، علل، تشخیص و درمان

اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک یکی از مجموعه شرایطی است که اختلالات شخصیتی «خوشه ‌B» یا «دراماتیک» نامیده می‌شوند. کسانی که به این اختلالات شخصیتی مبتلا هستند، احساسات شدید و ناپایدار و تصویر تحریف‌شده‌ای از خود دارند. خودباوری این افراد به تأیید دیگران وابسته است و از ارزش‌دادن به خود نشئت نمی‌گیرد. این افراد به‌شدت تمایل دارند مورد توجه دیگران قرار بگیرند و اغلب نمایشی یا به‌شکل نامناسب رفتار می‌کنند تا توجه دیگران را به خود جلب کنند. این اختلال بیشتر در خانم‌ها شایع است و معمولا در دوران نوجوانی یا اوایل بلوغ خود را نشان می‌دهد. همراه ما باشید، می‌خواهیم اطلاعات بیشتری درباره‌ی اختلال شخصیت نمایشی در اختیارتان بگذاریم.

اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک چه نشانه‌هایی دارد

بسیاری از این افراد مهارت‌های اجتماعی خوبی دارند، اما از این مهارت‌ها برای اداره‌ی دیگران استفاده می‌کنند تا بتوانند مرکز توجه آنها قرار بگیرند. شخصی که به این اختلال مبتلاست احتمالا:

• ناراحت است، مگر اینکه مرکز توجه دیگران باشد؛

• لباس تحریک‌آمیزی پوشیده یا رفتار اغواکننده‌ای را به نمایش می‌گذارد؛

• احساساتش به‌سرعت تغییر می‌کنند؛

• خیلی نمایشی رفتار می‌کند، انگار که در مقابل تماشاچیان تئاتر اجرا می‌کند. احساسات و رفتارهای اغراق‌شده از خود نشان می‌دهد، اما همچنان صمیمیتی در رفتارش نیست؛

• بیش‌ازحد به ظاهر خود اهمیت می‌دهد؛

• مدام به دنبال تأیید دیگران است؛

• گول می‌خورد و به‌راحتی تحت تأثیر دیگران قرار می‌گیرد؛

• بیش‌از‌حد به انتقاد یا عدم‌تأیید حساس است؛

• تحمل سرخوردگی را ندارد و به‌راحتی از روزمرگی خسته می‌شود، اغلب پروژه‌ها را نیمه‌کاره رها می‌کند و از پروژه‌ای به پروژه‌ی دیگر می‌رود؛

بهترین داروها برای درمان اضطراب

هر اختلال اضطرابی علائم متفاوتی دارد، اما دکتر کن دوک ورث، مدیر پزشکی اتحادیه ملی بیماری روانی و استادیار روان‌پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد در شهر بوستون می‌گوید که بسیاری از افراد مبتلابه این اختلال‌های اضطراب «Anxiety Disorders» می‌توانند از رویکرد سه‌جانبه روان‌درمانی، تمرین و دارو بهره ببرند. هر شخصی ممکن است که به ترکیب متفاوتی از این سه مولفه آن‌هم به ترتیب متفاوت نیاز داشته باشد.

دکتر دوک ورث می‌گوید: «در درمان اضطراب هیچ جادویی وجود ندارد.» وی توضیح می‌دهد: «بعضی از مردم تنها با روان‌درمانی بهبود می‌یابند، در حالی که دیگر افراد ممکن است که به دارو نیز نیاز داشته باشند تا بتوانند بهتر روی درمان خود تمرکز کنند. اضطراب و افسردگی می‌توانند انگیزه فرد برای تمرین بدنی را کاهش دهند، اما دارو نیز می‌تواند انرژی لازم برای تمرین را به شما بدهد.» علاوه بر این، دکتر دوک ورث می‌گوید که یک بیمار ممکن است که بیش از یک دارو نیاز داشته باشد.

برای درمان اختلال‌های اضطراب چندین نوع دارو وجود دارند که شامل داروهای ضدافسردگی، بنزودیازپین ها، بوسپیرین، هیدروکسی زین و بتا بلوکرها هستند. در هر طبقه از این داروها زیرگروه‌هایی از این داروها وجود دارند که به نحو متفاوتی کار می‌کنند و مزیت‌ها، خطرها و اثرات جانبی احتمالی خودشان را دارند.

به عقیده آکادمی پزشک‌های خانواده آمریکا (America- Academy of Family Physicians)، غالباً از داروهای ضدافسردگی به‌عنوان اولین چیز برای درمان اختلال‌های اضطراب استفاده می‌شود. بازدارنده‌های باز جذب سروتونین انتخابی (selective Serotoni- reuptake inhibitors; SSRIs) یک نوع از داروهایی ضدافسردگی هستند که غالباً تجویز می‌شوند. این داروها به تولید سروتونین بیشتر برای مغز کمک می‌کنند. سروتونین یک انتقال‌دهنده عصبی است که به حفظ خلق کمک می‌کند.

انواع اضطراب؛ ۷ نوع اضطرابی که قبل از هر درمانی باید آنها را بشناسید

اضطراب، احساسی طبیعی است که تقریبا همگی ما آن را تجربه می‌کنیم و علی‌رغم تصور نادرستی که وجود دارد، گاهی‌اوقات، اندکی اضطراب واقعا لازم و ضروری است؛ مثلا داشتن اندکی اضطراب به خاطر آزمونی که پیش‌ِ رو دارید، شما را وامی‌دارد تا با احساس مسئولیت بیشتری درس بخوانید، کمی نگرانی پیش از تصمیم‌های حساس زندگی‌تان، مانند ازدواج و انتخاب شغل، شما را به هوشیاری و تمرکز بیشتری به هنگام تصمیم‌گیری مجهز می‌کند. اما بدیهی است هرچیزی که از حد طبیعی‌اش فراتر رود، زیان‌بار و خطرناک می‌شود. شوربختانه، زندگی پرشتاب و ماشینی این‌روزها، اضطراب را در شمار بسیاری از افراد از کنترل خارج کرده و آن را به شایع‌ترین اختلال روانی در میان انسان‌های امروز بدل کرده است. در این نوشته تصمیم داریم با انواع اضطراب بیشتر آشنا شویم.

هرکسی اضطراب را به‌گونه‌ای متفاوت تجربه می‌کند. برخی افراد، اختلال اضطراب فراگیر دارند که قابل کنترل است، اما معمولا هرگز کاملا از بین نمی‌رود. برخی دیگر، از حملات شدید اضطراب رنج می‌برند. بسیاری از افراد در موقعیت‌های اجتماعی دچار اضطراب می‌شوند یا عده‌ای به نظم و پاکیزگی مفرط نیاز دارند تا آرام شوند. روان‌شناسان، انواع گوناگون اضطراب را در دسته‌هایی جداگانه قرار داده‌اند و شما تنها با آگاهی از نوع اضطراب‌تان، می‌توانید به یافتن راه‌حلی برای آن امیدوار باشید.

هر آنچه که در مورد اختلال کم توجهی - بیش فعالی باید بدانید

افرادی که به اختلال کم توجهی-بیش فعالی مبتلا هستند ممکن است روی تمرکز کردن بر یک کار یا وظیفه خاص یا ساکت نشستن برای مدت زمان طولانی مشکل داشته باشند.

این اختلال هم در کودکان و هم در بزرگسالان دیده می‌شود.

نشانه‌های اختلال کم توجهی-بیش فعالی

رفتار‌های بسیار متنوعی را می‌توان به افراد دارای این اختلال مرتبط ساخت که از آن میان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

مشکل داشتن در تمرکز یا متمرکز شدن بر روی یک وظیفه

فراموش کردن به پایان رساندن کار‌ها به طور دائمی

پرت شدن حواس به سادگی

مشکل داشتن در آرام نشستن

پریدن وسط حرف‌های دیگران

فردی که به اختلال کم توجهی-بیش فعالی مبتلاست بدون شک همه این رفتار‌ها یا دستکم تعدادی از آن‌ها را دارد و نشانه‌های آن در انواع مختلف اختلال کم توجهی-بیش فعالی متفاوت است.

از اختلال وسواس فکری - عملی نترسید

درحالی که این افراد به نوعی اختلال اضطرابی دچارند که زندگی شان را تحت الشعاع قرار داده است. این مشکل روانشناختی که زمانی، فقط در متون تخصصی شناخته شده بود، اکنون بخشی از فرهنگ عامه شده است.

این مشکل گاهی آنقدرشدید می شود که باعث مشکلات زیادی از نظر اقتصادی، جسمی و ارتباطات اجتماعی می شود. مثلا افرادی که دارای نوعی وسواس به نام وسواس شستشو هستند بسیاری از ما در یکی از اقوام، اطرافیان یا دوستانمان موردی از آنرا سراغ داریم، بر اثر شستشوهای بسیار دچار مشکلات جسمی زیادی مانند کمردرد و اگزمای شدید پوست می شوند، چندین برابر بقیه هزینه آب پرداخت می کنند و به خاطر وسواسی که دارند ارتباط خود را با بسیاری از دوستان و اقوام خود که حساسیت آنها را در نظر نمی گیرند، قطع می کنند و حتی ممکن است سال ها باشد که مسافرت نرفته اند چون هیچ جایی را تمیز نمی دانند.

در این نوشته سعی داریم کمی در مورد علائم و نشانه ها روش های درمان این مشکل شایع روانشناختی صحبت کنیم. البته تمرکز ما در این مطلب بیشتر بر روی وسواس فکری – عملی است.

۱۰ نوع اختلال شخصیتی که بهتر است در مورد آنها بدانید

بررسی و مطالعه درباره شخصیت بشر به دوران بسیار قدیم بازمی‌گردد و از زمان ارسطو و یونان باستان همواره تلاش‌هایی در جهت واکاوی انواع شخصیت‌های انسانی صورت گرفته است. اما مطالعات در حوزه‌ی اختلال شخصیتی از جمله مقوله‌های جدیدی است که در دوران باستان زیاد مورد توجه نبوده است.

شروع این دست از مطالعات به سال ۱۸۰۱ باز می‌گردد؛ یعنی زمانی‌که فیلیپ پینل به شرح و توصیف حالاتی از اختلال شخصیتی پرداخت. حالاتی از انسان که مجموعه‌ای بود از خشم و خشونت در غیاب توهم و خیال. در سال ۱۸۳۵ نیز پزشکی به نام جِی.سی ریچارد، اصطلاحی با عنوان «انحراف غلط از احساسات طبیعی، گرایش‌ها، عادت‌ها، خلق‌وخو، ضربات ناگهانی» مطرح کرد که به دلیل وسیع‌بودن گستره‌ی تعریفی که ارائه شده بود، امکان بررسی دقیق اختلال شخصیتی از خلال آن کاملا مشخص نبود.

در سال ۱۹۸۶، یعنی ۶۰ سال بعد از مطالعات جی.‌سی.ریچارد، امیل کریپلین ۷ نوع اختلال شخصیتی اجتماعی را شرح داد. این توصیفات بعدها کامل‌تر شد و تکمیل‌کننده‌ی آنها همکار کریپلین، کرت اشنایدر بود. دسته‌بندی و مطالعاتی که اشنایدر انجام و ارائه داد، هنوز از جمله منابع اصلی مطالعات و بررسی‌ها در اختلال شخصیتی است.

اختلال شخصیتی وقتی به وقوع می‌پیوندد که میان عملکرد رفتاری فردی و بین‌فردی نقص وجود داشته باشد. اگر نشانه‌های این نقص و ناهماهنگی به شکلی متداوم بروز یابند، به عنوان بخشی از مرحله‌ی رشد فردی یا رشد محیطی/اجتماعی شناخته نشوند، در اثر مصرف مواد و قرارگرفتن در شرایطی خاص نباشند، با عنوان اختلال شخصیتی شناخته خواهند شد.

با بچه های ODD چگونه رفتار کنیم؟

اگر در یک کلینیک روان شناسی کودک و نوجوان مشغول به کار باشید، می بینید والدین مراجعه کننده معمولا صحبتشان را این گونه آغاز می کنند: «کودکان این دوره و زمانه بد شده اند! تحمل نوجوانان امروزی صبر ایوب می خواهد! آن زمان که ما بچه بودیم...» و در میان این والدین، افراد مستاصلی را می یابید که خسته از مجادله و جر و بحث های بی پایان با کودک یا نوجوان، به دنبال راه حلی برای کنترل اوضاع نابسامان ارتباطی خود و فرزندانشان هستند.

فرزندانی که با کوچک ترین تلنگری از کوره در می روند، جر و بحث می کنند، از اصول یا درخواست های بزرگ ترها نافرمانی می کنند و از همه بدتر برای خطاها و اشتباه های خود، دیگران را سرزنش می کنند و گفت و گو را با ناسزا خاتمه می دهند. واقعیت این است که دفاع از امیال خود و مقابله با خواسته دیگران برای رشد طبیعی اهمیت اساسی دارد و همین رفتار مقابله ای در دو برهه از رشد؛ بین سنین 18 تا 24 ماهگی و دیگری ابتدای نوجوانی، برای برقراری خودمختاری و ایجاد هویت ضروری است و بیانگر تلاش وی برای کسب استقلال است.

ویتامین E؟؟

عارضه های کمبود ویتامین  E؟؟؟

ویتامین E در روغن های نباتی مثل روغن ذرت، بادام کوهی، سویا و آفتابگردان و جوانه گندم و کره وجود دارد.

کمبود ویتامین E در سیستم عصبی، تولید مثل، سیستم عروقی و غدد اثر می گذارد. در گاهی مواقع باعث نازایی می شود

در موارد سقط های خودبخود، اختلالت عضلانی، بیماریهای قلبی و عروقی، تقویت نیروی جنسی، بیماریهای پوست و مو از ویتامین E دارویی استفاده می شود.

علل نازایی در زنان

1 ـ اختلالات تخمک‌گذاری که به طور عمومی از آن به عنوان تنبلی تخمدان یاد می‌شود که جزو علل شایع نازایی بوده، ژنتیک در بروز آن نقش دارد و از بیماری‌هایی است که درمان‌های متنوعی برای آن یافت شده و معمولا خوش عاقبت‌تر از سایر علل نازایی است.

۲ ـ اختلالات در لوله‌های رحمی که حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد از علل نازایی در زنان است.

۳ـ اختلال در ذخیره تخمدانی که در واقع به دلیل مشکلات ژنتیک، اشعه و برخی دارو‌ها، تخمدان‌ها به طور زودرس از کار افتاده و دیگر تخمک‌گذاری نمی‌کنند.

۴ـ اختلال در شکل رحم که علت چندان شایعی نیست و بیشتر مواقع منجر به سقط‌های مکرر (نه‌ناباروری) می‌شود. 

۵ ـ اختلالات سرویکس (دهانه رحم) که حدود ۵ درصد از علل نازایی در زنان را تشکیل می‌دهد و می‌تواند ژنتیک باشد.

۶ ـ در ‌‌نهایت بیماری‌های ایمونولوژیک یا سیستمیک مثل نارسایی کلیه و کم کاری تیروئید که ضمن از کار انداختن سیستم‌های دیگر بدن موجب اختلال در عملکرد سیستم تناسلی و نازایی می‌شود.

ابسه ی مقعدی یا ابسه ی پری انال

ابسه ﻣﻘﻌﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﺮﯼ ﺁﻧﺎﻝ ﻧﯿﺰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻻﯾﻞ ﺩﺭﺩﻫﺎﯼ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺩﻭﺭ ﻣﻌﻘﺪ ﯾﺎ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﻌﻘﺪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﭼﺮﮎ، ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﺭﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﺐ ، ﺑﺪﻥ ﺩﺭﺩ ، ﺑﯽﺍﺷﺘﻬﺎﯾﯽ ﻭ ﺑﺪﯼ ﺣﺎﻝ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﭼﺎﺭ ﺳﺮﻣﺎ ﺧﻮﺭﺩﮔﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ، ﭼﻮﻥ ﺩﻗﯿﻘﺎً ﻋﻼﺋﻤﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﻣﺎ ﺧﻮﺭﺩﮔﯽ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺑﺪﻥ ﺩﺭﺩ ، ﺗﺐ ﻭ ﮔﻠﻮ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻪ ﭘﺰﺷﮏ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﺮﺍجعه ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﺰﺷﮏ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻋﻤﻼً ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺳﺮﻣﺎﺧﻮﺭﺩﮔﯽ ﺭﺍ ﺗﺠﻮﯾﺰ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﻨﺪ . ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﺳﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺑﯿﻤﺎﺭﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺟﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﯾﺎ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﺻﺤﯿﺢ ﻧﺸﺪﻩ ﯾﺎ ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ، ﺁﺑﺴﻪ ﺯﯾﺎﺩ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮﺩﻩ ، ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺳﺮﻣﺎﺧﻮﺭﺩﮔﯽ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮏ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺗﺠﻮﯾﺰ ﺷﻮﺩ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺁﺑﺴﻪ ﻣﻘﻌﺪ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

ﻋﻠﻞ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺁﺑﺴﻪﻣﻘﻌﺪ:

ﺑﺎﮐﺘﺮﯼﻫﺎﯼ ﺷﺎﯾﻊ ﻣﺜﻞ ﺍﺳﺘﺎﻓﯿﻠﻮﮐﻮﮎ ﻭ ﺍﺷﺮﺷﯿﺎﮐﻮﻟﯽ ﺷﺎﯾﻊﺗﺮﯾﻦ ﻋﻠﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ. 

ﮔﺎﻫﯽ ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎﯼ ﻗﺎﺭﭼﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﺑﺴﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ

ﻋﻮﺍﻣﻞ_ﺗﺸﺪﯾﺪ_ﮐﻨﻨﺪﻩ_ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ_ﺁﺑﺴﻪ_ﭘﺮﯼ_ﺁﻧﺎﻝ:

ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﮔﻮﺍﺭﺷﯽ

ﺗﺰﺭﯾﻖ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻮﺍﺳﯿﺮ ﺩﺍﺧﻠﯽ

ﺁﺳﯿﺐ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﻧﻮﮎ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺗﻨﻘﯿﻪ

ﺯﺧﻢ ﻧﺎشی ﺍز ﺩﻓﻊ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺗﺨﻢﻣﺮﻍ ﯾﺎ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻣﺎﻫﯽ

ﺟﺴﻢ ﺧﺎﺭﺟﯽ

ﺑﻮﺍﺳﯿﺮ ﺑﯿﺮﻭﻥﺯﺩﻩ

ﭘﯿﺸﮕﯿﺮﯼ_ﺍﺯ_ﺁﺑﺴﻪ_ﭘﺮﯼ_ﺁﻧﺎﻝ:

ﺟﻠﻮﯼ ﺑﺮﻭﺯ ﯾﺒﻮﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ.

ﺍﺗﻨﻘﯿﻪ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﮐﻨﯿﺪ.

ﻋﻮﺍﻗﺐ_ﻣﻮﺭﺩ_ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ:

ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺁﺑﺴﻪ ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﮕﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻌﺖ ﺁﺑﺴﻪ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ.

ﺍﮔﺮ ﻋﺎﺭﺿﻪﺍﯼ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﯿﺎﻓﺘﺎﺩ، ﺁﺑﺴﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺽ 6 ﻣﺎﻩ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ.

ﻋﻮﺍﺭﺽ_ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ_ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ_ﺁﺑﺴﻪ_ﻣﻘﻌﺪﯼ:

ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻓﯿﺴﺘﻮﻝ ﻣﻘﻌﺪﯼ

ﻋﻮﺩ ﺁﺑﺴﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﺪﻡ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻋﻠﺖ ﺯﻣﯿﻨﻪﺳﺎﺯ

ﺩﺭﻣﺎﻥ_ﺁﺑﺴﻪ_ﻣﻘﻌﺪ_ﺑﺎ_ﺟﺮﺍﺣﯽ:

ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﺎ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﺎﺯﮐﺮﺩﻥ ﺁﺑﺴﻪ ﻭ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ.

ﺣﯿﻦ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﺍﺯ ﺑﯽﺣﺴﯽ ﻣﻮﺿﻌﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺑﺴﻪﻫﺎﯼ ﻋﻤﻘﯽﺗﺮ ﺩﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﻭﺩﻩ، ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺍﺯ ﺑﯿﻬﻮﺷﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺩﺭ ﻟﮕﻦ ﺁﺏ ﮔﺮﻡ ﻫﺮ 2-4 ﺳﺎﻋﺖ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﺟﺮﺍﺣﯽ، ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ 20 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺩﺭ ﻟﮕﻦ ﯾﺎ ﻭﺍﻥ ﺣﻤﺎﻡ ﮐﻪ

ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺁﺏ ﮔﺮﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ 15-20 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﺪ.

ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ﮔﺮﻡﮐﻨﻨﺪﻩ، ﻻﻣﭗ ﮔﺮﻡﮐﻨﻨﺪﻩ ﯾﺎ ﮐﻤﭙﺮﺱ ﮔﺮﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺨﻔﯿﻒ ﺩﺭﺩ ﺟﻠﻮﯼ ﺑﺮﻭﺯ ﯾﺒﻮﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ.

ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻣﺰﺍﺝ، ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﻧﮑﻨﯿﺪ، ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ.

ﯾﺒﻮﺳﺖ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻓﺸﺎﺭﺭﻭﯼ ﺯﺧﻢ ﻣﺤﻞ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﺷﻮﺩ.

ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭘﺰﺷﮏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﻮﯾﺾ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﻤﯿﺰ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﺤﻞ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﮐﻨید. 

بیماری گیلن باره

در این بیماری سیستم ایمنی بدن به اعصاب حمله می‌کند که باعث ضعف بدن و مشکلات حسی می‌شود.

 سوزش و حالت خواب رفتگی ناگهانی در پا و انتقال این حس در نقاط مختلف بدن یکی از علایم بارز این بیماری است که ممکن است با حسی در پا و همراه با ضعف عضلانی بدن رخ دهد.

 این بیماری بیشتر در سنین 30 تا 40 سالگی دیده شده است، ولی ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد.

 این بیماری مزمن نیست و با یک دوره دارویی قابل درمان است که در صورت درمان نشدن به موقع ممکن است مشکل تنفسی ایجاد کرده و بدن را بسیار ضعیف کند.

علل_گیلن_باره:

علت این بیماری هنوز به روشنی مشخص نیست، ولی معمولا بعد از یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی و یا آنفلوانزا اتفاق می افتد.

دلیلش می‌تواند این باشد که سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت به شدت تلاش می‌کند و ممکن است که در این میان به صورت اشتباهی به سلول‌های عصبی خودی حمله کند.

 همچنین بعد از عفونت یک باکتری به نام کامپیلوباکتر هم ممکن است بیماری بروز نماید.

عفونت با کامپیلوباکتر ممکن است بعد از خوردن آب آلوده یا غذای نپخته (مخصوصا مرغ  و ماهی و...) رخ دهد.

 بعضی موارد ممکن است علایم گیلن باره بعد از اعمال جراحی اتفاق بیفتد.

 گاهی هم هیچ گونه عامل شناخته شده ای وجود ندارد، اما در همه موارد ذکر شده به طور حتم اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن وجود دارد.

گاهی اوقات ضعف آن قدر شدید است که بیمار اصلا قادر به راه رفتن نیست و همچنین ممکن است به فلجی کامل بدن منجر شود 

علایم_گیلن_باره:

نشانه های گیلن باره معمولا با بی حسی و ضعف در پاها شروع می شود (ممکن است شما احساس گزگز شدن داشته باشید).

 نشانه ها اغلب در عرض مدت کمی حدود چند روز یا چند هفته به قسمت های بالایی بدن کشیده می شود و بازوها و اندام فوقانی ضعیف و بی حس می شوند.

 گاهی اوقات ضعف آن قدر شدید است که بیمار اصلا قادر به راه رفتن نیست و همچنین ممکن است به فلجی کامل بدن منجر شود.

 همچنین ممکن است بیمار در نفس کشیدن دچار مشکل شود. 

تشخیص_گیلن_باره:

پزشک با دیدن علائمی مثل ضعف یا مورمور شدن پاها به بیماری گیلن باره شک می‌کند.

 بعد از آن آزمایشاتی مانند گرفتن مایع مغزی- نخاعی از قمست پشت انجام خواهد داد.

 دو آزمایش دیگر هم انجام می‌شود که شامل بررسی الکترونیکی عضله و آزمایش سرعت هدایت عصب است.

این آزمایش‌ها برای بررسی نحوه ارسال پیغام از طریق اعصاب به دست‌ها و پاها انجام می‌شوند.

درمان_گیلن_باره:

گلین باره درمان قطعی ندارد، اما راه هایی وجود دارد که علائم را بهبود می بخشد

ایمنوگلوبولین_درمانی:

این دارو از جنس پروتئین است و از سیستم ایمنی در برابر حملات آنتی بادی های مهاجم محافظت می کند.

پلاسما_فرزیس:

دستگاهی به بدن شما وصل می شود که خون به درون آن کشیده می شود و آنتی بادی های حمله کننده به اعصاب بدینوسیله از خون جدا می شوند.

این آنتی بادی ها، پروتئین هایی هستند که در خون وجود دارند و باعث حمله به سیستم ایمنی بدن می شوند.

چند_نکته:

بیمار مبتلا به سندروم گیلن باره نیاز دارد که چند روز تا چند هفته در بیمارستان بماند.

زمان بستری ماندن در بیمارستان به شدت بیماری و مقدار مراقبت‌هایی که بیمار احتیاج دارد، بستگی دارد.

 در موارد پیشرفته بیماری ممکن است فرد قادر به خوردن از راه دهان نباشد که برای او لوله بینی - معدی می گذارند و از طریق لوله به او غذا داده می شود.

رژیم غذایی بیمار باید پرکالری و پر پروتئین باشد تا قدرت عضلاتی او حفظ و بازسازی شود.

ممکن است غذا با حجم کم و در دفعات زیاد برای بیمار تجویز شود.

در زمان بستری بودن در بیمارستان، اگر ضعف عضلات تنفسی موجب اختلال تنفس در فرد شود، ممکن است به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز پیدا کند.

 ممکن است برای کمک به حفظ قدرت و انعطاف پذیری عضلات، فیزیوتراپی برای فرد انجام شود.

دارودرمانی_برحسب_نیاز_به_منظور_تسکین_علایم:

کورتون که التهاب و تورم اعصاب را کاهش می دهد.

سرکوب کننده ایمنی مانند آزارام یا سایتوکسان که در مرحله حاد بیماری تجویز می شود.

مسکن ها  و ضد درد ها

سایر داروها مانند کاربامازپین