دوران کودکی یکی از مهمترین مراحل رشد و
تکامل انسان است که می تواند با آسیب پذیری زیادی همراه باشد و به همین
دلیل ، همواره هدف مداخلات پیشگیرانه ی بهداشتی و درمانی بوده است . رشد و
تکامل جسمی و روانی انسان از دوران کودکی شروع می شود و بسیاری از جنبه های
رشدی و تکاملی در این دوره به دست می آید . هر گونه آسیب در این دوران می
تواند پیامدهای طولانی مدتی را در طول زندگی ایجاد کند.
در دهه های اخیر، مشکلات و چالش های
بهداشتی کودکان دستخوش تغییراتی شده است؛ در حال حاضر بسیاری از بیماری ها
با استفاده از واکسیناسیون و رعایت توصیه های بهداشتی کنترل می شود ، اما
هنوز مشکلات حل نشده ی زیادی در زمینه ی بهداشت روان کودکان وجود دارد که
نیازمند پیگیری و اقدامات پیشگیرانه ی جدی است. کودک آزاری از جمله مشکلاتی
است که آسیبهای جبران ناپذیری را بر سلامت جسمی و روانی کودکان تحمیل می
کند.
تخمین های موجود حاکی از آن است که هر ساله
حدود چهل میلیون کودک مورد آزارهای مختلف جسمی ، جنسی ، هیجانی ، و
اجتماعی قرار می گیرند و مطالعات نشان می دهد که سوء رفتار با کودک در همه
کشور ها و در همه سطوح اجتماعی – اقتصادی دیده می شود .تنها شدت ، ماهیت و
عوارض سوء رفتار و نوع سیستم های حمایتی کودک است که براساس سطح اقتصادی –
اجتماعی تفاوت دارد.اکنون نهاد های مختلف بهداشتی ، درمانی و حمایتی ، تلاش
های زیادی برای کاهش موارد سوء رفتار با کودک انجام می دهند و برنامه های
مختلفی را در دست اجرا دارند.