دکتر سکینه سلطانی در همایشی با عنوان «کودکی گمشده»
که در دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: متأسفانه امروز به مساله
کودکهمسری بهعنوان یک راهکار نگریسته میشود یعنی برخی خانوادهها متوجه
میشوند که کودکانشان فاقد مهارتهای ارتباطی هستند و نداشتن مهارت
ارتباطی یکسری مشکلات اجتماعی را برایشان ایجاد میکند میپندارند با
ازدواج زودهنگام فرزندشان مشکل رفع میشود.
وی افزود: باید بدانیم سن تقویمی یک عدد است. گاهی اوقات یک فرد ۱۳ ساله از
لحاظ عقلی و شناختی و اجتماعی در حد یک فرد ۲۵ ساله است و گاهی نیز کمتر
از ۱۳ سال درک میکند. بنابراین اعداد در سیستم تصمیمگیری در مورد مساله
بزرگی چون ازدواج خیلی گویا و قابل اعتنا نیستند. فرد برای ازدواج بایستی
دارای تمامی مؤلفههای لازم باشد و اگر این ویژگیها و توان لازم برای
تحصیل قدرت درک مهارت اجتماعی و… را داشته باشد ازدواج در ۱۳ سالگی برای او
مشکلی در بر نخواهد داشت اما اگر فاقد چنین تواناییهایی است بایستی از
ازدواج او جلوگیری شود.
سلطانی ادامه داد: در دهههای اخیر سن نوجوانی در کشورهای توسعه یافته و در
حال توسعه طولانیتر شده است. در واقع بحران هویت و مسائل ذهنی دوران
نوجوانی زمان بیشتری را بهخود اختصاص میدهد. امروزه بهواسطه عدم
آموزشهای لازم دوره نوجوانی طولانیتر شده است. متأسفانه مهارتهای آموزشی
در ایران تکبعدی است کودکان در زمینه مهارتهای شناختی و حل مساله رشد
چندانی نداشتهاند بنابراین چنین افرادی کاندید مناسبی برای ازدواج نیستند.