سندروم آسپرگر چیست؟

آسپرگر چیست؟

سندرم آسپرگر (به انگلیسی: Asperger syndrome) یا اختلال آسپرگر نوعی اختلال زیستی- عصبی است که با تاخیر در انجام مهارت‌های حرکتی تظاهر می‌یابد.

اولین بار در سال ۱۹۴۴ دکتر اتریشی به نام هانس آسپرگر با انتشار مقاله‌ای آن را توصیف کرد. سیندروم اسپرگر یک ناتوانی است که در طیف اختلالات اوتیستی قرار دارد. این تشخیصی است که برای افرادی داده می شود که درانتهای “فوقانی” این طیف قرار دارند.

تشخیص های دیگری که در طیف اختلالات اوتیستی قرار دارند شامل اتوتیسم و «اتوتیسم با کارکرد بالا» (high functioning autism هستند. اغلب سیندروم اسپرگر و اتوتیسم با کارکرد بالا بطور مترادف استفاده می شوند.

سیندروم اسپرگر بعنوان «اختلال رشدی گسترده» (pervasive developmental disorder – PDD) طبقه بندی شده است. این به این معناست که این اختلال بر همه عرصه های زندگی تاثیر می گذارد.

علایم خاص این اختلال شامل مواردی از جمله:

فقدان همدردی با دیگران، نقص یا عدم توانایی در برقراری ارتباط با همسالان، آسیب مشخص در استفاده از رفتارهای غیر کلامی نظیر خیره شدن چشمی، حرکات بدنی و وضع اندامی عجیب، علایق، فعالیت ها یا رفتارهای تکراری، مشغولیت شدید فکری در مسایل خاص و گاهی یا اشیا می باشد. امروزه اختلال آسپرگر جزو اختلالات نافذ رشد است.

این اختلالات شامل موارد زیر می باشند:

اختلال اتیستیک: ارتباط، تعامل اجتماعی و بازی تخیلی به طور مشخص آسیب دیده است. علایق، فعالیت ها و رفتارهای تکراری دیده می شود. اختلاف معمولا در سه سال اول زندگی شروع می شود.   امروزه اختلال آسپرگر جزو اختلالات نافذ رشد است.

اختلال آسپرگر: با آسیب در تعاملات اجتماعی و وجود فعالیتها و علائق محدود مشخص می شود. علائم بالینی کلی که نشان دهنده تاخیر در زبان باشد وجود ندارد یعنی در حقیقت مبتلایان مشکلات کمتری دارند. هوش طبیعی و یا بالاتر از طبیعی است.

اختلال رت: اختلال پیش رونده ای است که فقط در دختران دیده می شود. ابتدا دوره رشد طبیعی است ولی بعد مهارت های بدست آمده قبلی و استفاده هدف دار از دستها ازبین می رود و بجای آن حرکات تکرار شونده دست ایجاد می شود که شروع آن بین سنین یک تا چهار سالگی است.