مطلبی به مناسبت روز جهانی سلامت، هیجدهم فروردین؛ با شعار «بیایید درباره افسردگی صحبت کنیم» در سال 2017]
👤 نوشته دکتر محمدتقی یاسمی، روان‌پزشک، نایب رییس انجمن علمی روانپزشکان ایران، 1396/1/17
👤 از توصیه‌های مبتنی بر شواهد سازمان جهانی بهداشت برای درمان افسردگی به وسیله دست‌اندرکاران سلامت:
- درمانهای مؤثری برای افسردگی وجود دارد.
- برای افسردگی متوسط و شدید هم داروهای ضدافسردگی (مانند وقفه‌دهنده‌های انتخابی بازجذب سروتونین و ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای) و هم درمانهای روان‌شناختی (مانند فعال‌سازی رفتاری، درمان شناختی‌رفتاری، و درمان بین‌فردی) مؤثرند.
- درمانگر باید صلاحیت حرفه‌ای درمان‌ها را اعم از دارویی یا غیردارویی داشته باشد.
- در انتخاب نوع درمان، موجود بودن امکانات چنین درمان‌هایی و ترجیح خود بیمار نیز در نظر گرفته شود.
- باید مراقب عوارض جانبی احتمالی داروهای ضدافسردگی بود.
- باید به بیمار و مراقبین آنها در این زمینه آموزش داد.
- باید از استرس بیمار کاست و حمایت‌های اجتماعی برایش فراهم نمود.
- بسته به مورد از حل مسأله و آموزش آرامش نیز کمک بگیرید.
- اگر شیوه زندگی بیمار شامل فعالیت جسمانی اندک است، می‌توانید بیمار را تشویق کنید به عنوان یک مداخله تکمیلی از آن استفاده کند.
- از تجویز داروهای بی‌خاصیت، مثلاً تزریق ویتامین، در افسردگی خودداری کنید.
- برخی بیماری‌ها و حالات جسمانی و عوارض برخی داروها هم می‌توانند افسردگی ایجاد کنند. پیش از شروع درمان افسردگی باید این مسایل جسمانی تشخیص داده شده و درمان شود و سپس اگر افسردگی باقی ماند به آن پرداخته شود.
- اگر افسردگی در زمینه اختلال دوقطبی باشد، باید متخصص مربوطه حتماً داروی تثبیت‌کننده خلق هم تجویز کند.
- درمانهای روان‌شناختی را می‌توان به شکل فردی و چهره به چهره یا گروهی انجام داد، ولی به وسیله متخصصین مربوطه. در صورت استفاده از درمانگران عمومی، این کار باید با نظارت متخصص انجام شود.
- برای افسردگی «خفیف» درمان دارویی نباید اولین انتخاب باشد و درمانگر باید ابتدا از درمانهای روانی‌اجتماعی استفاده کند.
- برای درمان افسردگی کودکان، بهتر است از دارو استفاده نشود و در نوجوانان با احتیاط استفاده شود.
👤 [برگرفته از کانال انجمن علمی روانپزشکان ایران]
