هر اختلال اضطرابی علائم متفاوتی دارد، اما
دکتر کن دوک ورث، مدیر پزشکی اتحادیه ملی بیماری روانی و استادیار
روانپزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد در شهر بوستون میگوید که
بسیاری از افراد مبتلابه این اختلالهای اضطراب «Anxiety Disorders»
میتوانند از رویکرد سهجانبه رواندرمانی، تمرین و دارو بهره ببرند. هر شخصی ممکن است که به ترکیب متفاوتی از این سه مولفه آنهم به ترتیب متفاوت نیاز داشته باشد.
دکتر دوک ورث میگوید: «در درمان اضطراب هیچ جادویی وجود ندارد.» وی توضیح
میدهد: «بعضی از مردم تنها با رواندرمانی بهبود مییابند، در حالی که
دیگر افراد ممکن است که به دارو نیز نیاز داشته باشند تا بتوانند بهتر روی
درمان خود تمرکز کنند. اضطراب و افسردگی میتوانند انگیزه فرد برای تمرین
بدنی را کاهش دهند، اما دارو نیز میتواند انرژی لازم برای تمرین را به شما
بدهد.» علاوه بر این، دکتر دوک ورث میگوید که یک بیمار ممکن است که بیش
از یک دارو نیاز داشته باشد.
برای درمان اختلالهای اضطراب چندین نوع دارو وجود دارند که شامل داروهای
ضدافسردگی، بنزودیازپین ها، بوسپیرین، هیدروکسی زین و بتا بلوکرها هستند.
در هر طبقه از این داروها زیرگروههایی از این داروها وجود دارند که به نحو
متفاوتی کار میکنند و مزیتها، خطرها و اثرات جانبی احتمالی خودشان را
دارند.
به عقیده آکادمی پزشکهای خانواده آمریکا (America- Academy of Family
Physicians)، غالباً از داروهای ضدافسردگی بهعنوان اولین چیز برای درمان
اختلالهای اضطراب استفاده میشود. بازدارندههای باز جذب سروتونین انتخابی
(selective Serotoni- reuptake inhibitors; SSRIs) یک نوع از داروهایی
ضدافسردگی هستند که غالباً تجویز میشوند. این داروها به تولید سروتونین
بیشتر برای مغز کمک میکنند. سروتونین یک انتقالدهنده عصبی است که به حفظ
خلق کمک میکند.