کودکان با «طلاق عاطفی» والدینشان احساس گناه می‌کنند

 

 

ک روانشناس با بیان اینکه کودکان در حالت طلاق عاطفی والدین، خشم و احساس گناه زیادی را تجربه می‌کنند، گفت: در این حالت بسیاری از والدین اعلام می‌کنند به خاطر فرزندان زندگی زناشویی توأم با بی‌مهری را تحمل می‌کنند و به همین دلیل این فرزندان خود را مسئول بودن والدین کنار هم می‌دانند. گوهر یسنا انزانی ، با بیان اینکه طلاق عاطفی یا ازدواج توخالی یا طلاق خاموش، زندگی خاموشی است که زن و مرد در کنار هم هستند و در یک خانه زندگی می کنند اما هیچ گونه عشق، مصاحبت، دوستی، علائق مشترک، حمایت، احساسات مثبت، احترام ، محبت، اعتماد و امنیت بین زوجین دیده نمی‌شود، گفت: این افراد نسبت به هم احساسی ندارند، دچار مشاجرات پی در پی می‌شوند و همدیگر را آگاهانه یا ناآگاهانه آزار می‌دهند. این روانشناس با بیان اینکه این خانواده‌ها در حل مشکلات دچار تعارض‌های زیادی می شوند، اظهار کرد: در این حالت جو خانواده سرد و بی روح است، رابطه جنسی به شدت افت می کند و حتی امکان دارد زوج درگیری‌های فیزیکی پیدا کنند یا از صحبت کردن با همدیگر اجتناب کنند. با وقوع طلاق عاطفی که در حال حاضر بین خانواده­‌ها به شدت در حال افزایش است، فرزندان دچار مشکلات روحی و عاطفی شدیدی می شوند و بیشترین پیامد منفی و اثرات مخرب، بر روح و روان آنها وارد می‌شود. انزانی در ادامه به تشریح اثرات طلاق عاطفی بر فرزندان اشاره کرد و گفت: علائم افسردگی، پرخاشگری، اضطراب و استرس در این فرزندان شدت قابل ملاحظه‌ای دارد. آن­ها به دوستان خود وابسته شده و مایل نیستند زمان زیادی در منزل باشند یا حتی اگر در منزل هستند به اتاق خود یا دوستان مجازی پناه می­‌برند و از بودن کنار والدین به شدت امتناع می­‌کنند

شخصیت شما چه تاثیری بر سلامت شما دارد؟

 

 

 

نوع شخصت افراد بر روی سیستم ایمنی و سلامت شما تاثیر می گذارد که در ادامه به انواع شخصیت و تاثیر آن بر سلامت می پردازیم. ۱. افراد برون گرا افرادی که دارای روابط اجتماعی هستند و بیشتر در اجتماع ظاهر می شوند، دارای سیستم ایمنی قوی تری هستند که محققان نمی توانند دقیقا علت این مسئله را توضیح دهند. طی پژوهشی که در این زمینه انجام شد مشخص شد افرادی که زمان بیشتری را با دیگران سپری می کنند، کمتر دچار سرماخوردگی می شوند. ۲٫ افراد نارسیست یا خود شیفته افرادی که احساس می کنند سزاوار رفتارهای خاصی هستند و انتظار دریافت منفعت از دیگران دارند بیش از دیگران در معرض ابتلا به بیماری هایی مانند مشکلات قلبی هستند. محققان معقدتد علت بروز این مشکل احتمالا به دلیل بالا رفتن سطح هورمون کورتیزول cortisol است. هورمون کورتیزول هورمونی است که در زمان بروز استرس ترشح می شود. در افراد نارسیست حتی در وضعیتی که مضطرب نباشند هم این هورمون ترشح می شود.

آشنایی با تیک های عصبی و راهکارهای رفع آن

 

 

 

تیک ها حرکات غیر اردای و انقباضات عضلانی ناگهانی بوده و حداقل بطور گذرا در درصد قابل توجهی از افراد دیده می شوند . تیک های صوتی نیز بیشتر به صورت اصواتی مثل سرفه کردن، صاف کردن گلو، تیک هایی که به تازگی آغاز شده اند، اغلب نیاز به درمان ندارند. توصیه مناسب به والدین و اطرافیان کودک مبتلا به تیک این است که توجهی به تیک ها نداشته باشند، چرا که تمرکز روی تیک، باعث تشدید آن می شود غرغر کردن، بالا کشیدن بینی و… تظاهر می کند. اکثر تیک هایی که تازه آغاز شده اند، مسیر محدود و گذرایی دارند و به سمت اختلال جدی تری پیش نمی روند و حداکثر در طی دوره های استرس آور عود می کنند. معدودی از تیک ها بیشتر از یک سال طول می کشند. تیک در مردها سه برابر بیشتر از زن هاست و تیکهای مزمن بیشتر بین سنین شش تا دوازده سالگی دیده می شود.

تیک می تواند با رفتارهایی نظیر بالا انداختن شانه ، پلک زدن، تنگ کردن چشمها، تکانهای تند سر یا شانه، شکلک در آوردن، تکان دادن سر به طرفین یا پایین آوردن سر و یا چین دادن بینی دیده شود. این تیکهای حرکتی در دوران کودکی کاملاً معمول هستند. با آماری که انجمن روانپزشکی آمریکا گزارش داده است، پنج الی بیست و چهاردرصد از کودکان دارای نوعی تیک هستند. شایع ترین نواحی از بدن که تیک های حرکتی در آنها دیده می شوند، عبارت اند از: سر و صورت و دست ها و بازوها و بیشترین حرکات به صورت چشمک زدن، شکلک در آوردن، چین دادن به پیشانی، بالا انداختن ابروها، پلک زدن زیاد، چرخش سر، پرتاب کردن دست ها و بازوها، بالا انداختن شانه و نیز تکان دادن پا و … است. تیکهای گذرا تیکهای حرکتی معمول که اغلب در حدود سه و نیم سالگی شروع می شوند به کودکان کمک می کنند تا انرژی عصبی را آزاد کنند. هفتاد و پنج درصد از کودکان این نوع تیک را در عرض شش ماه پست سر می گذارند. اگر کودک شما گرفتار تیک شد، بهترین راه ، نادیده گرفتن آن است. هیچگاه او را سرزنش نکرده و یا تنبیه نکنید. شما می توانید برای جلوگیری از تبدیل شدن این عمل به یک عادت، با تمرین کردن روشهای پیشگیرانه ، به کودکانتان کمک کنید ولی تیکهای گذرا نباید در برنامه ی کامل ترک عادت مورد توجه قرار گیرد.

کاهش میزان ابتلا به بیماری دمانس در زنانی که ورزش می کنند

یافته تحقیقات گروهی از محققان سوئدی نشان می دهد زنان میانسالی که از تناسب اندام برخوردارند و ورزش می کنند تا ۹۰ درصد کمتر به بیماری دمانس (زوال عقل) مبتلا می شوند. 

دکتر اینگمار اسکوج/Dr. Ingmar Skoog محقق ارشد این مطالعه و رئیس مرکز سالمندی و سلامت دانشگاه گوتنبرگ سوئد در این مورد گفت: حفظ تناسب اندام با ورزش و داشتن رژیم غذایی سالم می تواند میزان خطر ابتلا به بیماری دمانس را در سالمندی کاهش دهد. همچنین در کاهش احتمال ابتلا به دیگر بیماری ها و اختلالات مانند بیماری های قلبی نیز موثر است. وی در این مورد که ورزش چطور می تواند به سلامت مغز کمک کند، گفت: تناسب اندام و ورزش برای رگ ها خوب است، عوامل قلبی و عروقی ارتباط مستقیمی با ابتلا به بیماری دمانس و بیماری های شبیه آن مانند آلزایمر دارند. غیر از این ورزش بیشتر و تناسب بهتر فیزیکی تاثیر مستقیمی بر سلول های عصبی بر مغز دارد

اعتیاد به اینترنت در کمین دختران نوجوان

زاهد زرگر، روانشناس، مشاور خانواده و عضو سازمان نظام روانشناسی کشور، با اشاره به تأثیرات مخرب فضای مجازی بر نوجوانان و جوانان، عنوان کرد: قبل از هر چیز بهتر است تعریف و آشنایی از دوره‌ی نوجوانی داشته باشیم تا بتوانیم اصول و مبانی این دوره را شناسایی و تحلیل نماییم؛ نوجوانی، مرحله‌ی گذار رشد فیزیکی و روانی انسان است که میان کودکی و جوانی روی می‌دهد. این گذار، تغییرات زیستی (بلوغ جنسی)، اجتماعی، و روانشناختی را در بر می‌گیرد، هرچند که از میان این‌ها، تنها تغییرات زیستی و روانشناختی را می‌توان به آسانی اندازه‌گیری کرد.
 

وی در ادامه گفته‌های خود بیان کرد: در سال‌های اخیر، آغاز بلوغ در پیشا نوجوانی (پیش از نوجوانی)، به نوعی افزایش داشته؛ به ‌ویژه در دختران، با بلوغ زود هنگام و زودرس که تعریف منسجم از چارچوبه‌ی زمان نوجوانی را دشوارتر ساخته ‌است.

پیاده‌روی روزانه افسردگی را کاهش می‌دهد

به‌ گزارش ‌My fitness pal، مطالعاتی که در مجله آمریکایی روانشناسی منتشر شده است، نشان داده افرادی که بیش از چهار ساعت در هفته‌ پیاده روی می‌کنند، ۴۴ درصد نشانه‌های افسردگی کمتری دارند.

در این مطالعات ۲۲ هزار نفر مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعات مختلف نشان داده است که ورزش به اندازه داروهای ضد افسردگی تاثیرگذار است.

یکی از محققان دانشگاه میشیگان در این‌باره می‌گوید: هنوز کاملا دلیل این که ورزش نشانه‌های افسردگی را کاهش می‌دهد، مشخص نیست اما ورزش تغییراتی در مغز ایجاد می‌کند که می‌تواند بر نشانه‌های افسردگی تاثیرگذار باشد. ورزش همچنین کیفیت زندگی افرادی که مبتلا به افسردگی هستند را نیز افزایش می‌دهد. با وجود تاثیرات مثبت ورزش برای بیماران مبتلا به افسردگی یکی از چالش‌ها برای این بیماران این است که نمی‌توانند انگیزه برای ورزش پیدا کنند.

یکی از نشانه‌های افسردگی خستگی و سطح انرژی پایین است. بنابراین در این شرایط بیماران سخت می‌توانند شروع به فعالیت فیزیکی کنند.

ثبت‌نام کردن در ورزش‌های گروهی و یا کلاس‌های ورزشی می‌تواند یکی از راه‌های افزایش انگیزه بیماران مبتلا به افسردگی باشد.

ابعاد توانمند سازی روانشناختی

احساس معنی دار بودن

“معنی دار بودن ” فرصتی است که افراد احساس کنند اهداف شغلی مهم و با ارزشی را دنبال می کنند، به این معنی که آنها احساس می کنند در جاده ای حرکت می کنند که وقت و نیروی آنان با ارزش است. با معنی بودن یعنی با ارزش بودن اهداف شغلی، و علاقه درونی شخص به شغل. با معنی بودن به تناسب بین الزامات کاری با باورها، ارزش ها و رفتارها اشاره دارد.  بدون در نظر گرفتن اجبارهای سازمانی، افراد تمایل به تلاش برای اهدافی دارند که برایشان دارای مفهوم باشد.

• احساس خودمختاری

در حالی که شایستگی یک مهارت رفتاری است، “خود مختاری ” یک احساس فردی در مورد حق انتخاب برای پیش قدمی و تنظیم فعالیت است. خود مختاری بیانگر استقلال در پیش قدمی و استمرار رفتارها و فرایندهاست. احساس خودمختاری با از خودبیگانگی کمتر در محیط کار و رضایت شغلی بیشتر و سطوح بالاتر عملکردشغلی و فعالیت کارآفرینانه بیشتر و سطوح بالاتر درگیری شغلی و فشار کاری کمتر همراه است. از دیدگاه مکتب های مدیریتی،‌ آزادی عمل یا خود مختاری بایستی متناسب با نوع کار و مسئولیتی باشد که برعهده فرد است باشد. بین آزادی عمل و اختیارات اعطا شده به فرد بایستی تعادل و تناسب باشد.

• احساس موثر بودن

“مؤثر بودن” عبارت است از حدی که در آن فرد توانایی نفوذ در پیامدهای استراتژیک، اداری و یا عملیاتی در کار خود را دارا می باشد. افرادی که بعد موثر بدون در آنها قوی است به محدود شدن توانایی های خود توسط موانع بیرونی اعتقاد ندارند، بلکه بر این باورند که آن موانع را می توان کنترل کرد، آنها احساس “کنترل فعال ” دارند، که به آنها اجازه می دهد تا محیط را با خواسته های خود همسو کنند. بر خلاف “کنترل منفعل ” که در آن خواسته های افراد با تقاضاهای محیط همسو می شود. افرادی که دارای احساس موثر بودن هستند، می کوشند به جای رفتار واکنشی در برابر محیط، تسلط خود را بر آنچه می بینند، حفظ کنند.

• احساس شایستگی (خودکارآمدی)

“شایستگی ” یا “خودکارآمدی “، اعتقاد فرد به توانایی و ظرفیت خود برای انجام کارهای مهارتی است. در واقع خودکارآمدی اعتقاد فردی به تغییر انگیزه، منابع شهودی و زنجیره ای از اقدامات با توجه به الزامات وضعیتی خاص می باشد که می توان آن را نقطه مقابل عجز و ناتوانی دانست. به عبارت دیگر شایستگی به درجه ای که یک فرد می تواند وظایف شغلی را با مهارت انجام دهد اشاره دارد و خودکارآمدی پایین موجب می شود که افراد از موقعیت هایی که نیازمند مهارت های مناسب است اجتناب کنند.

اختلال شخصیت وابسته از تشخیص تا راهکارها و مداخلات درمانی

انسان موجودی اجتماعی است که تا حدودی به اطرافیانش وابستگی دارد، ولی مشکل زمانی آغاز می شود که این وابستگی حالتی افراطی و بیمارگونه پیدا می کند.

یکی از دلایل شایع برای چنین وضعیتی، وجود اختلال در شخصیت افراد است. بیماران مبتلا به این حالت، نیازهای خود را تحت الشعاع نیازهای دیگران قرار می دهند، مسؤولیت های مهم زندگی خود را به گردن دیگران می اندازند، به خود مطمئن نیستند و اگر برای مدتی کوتاه تنها بمانند، احساس ناراحتی زیادی می کنند. روان پزشکان به این حالت می گویند: اختلال شخصیت وابسته.

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ذهنی چاپ چهارم تجدید نظر شده DSM-IV-TR اختلال شخصیت وابسته را این چنین توصیف می کند: نیاز فراگیر و مفرط به حمایت شدن که به رفتار سلطه پذیری، وابستگی و ترسهای جدایی منجر می شود.

این اختلال در اوایل بزرگسالی آغاز و در زمینه های گوناگون ظاهر می گردد. و با پنج مورد (یا بیشتر) از موارد زیر مشخص می شود...

وابستگی به چه معناست؟

واژه وابستگی، به معنی اتکای به دیگری، زیر دست یا تابع کسی بودن، تعلق به چیزی یا کسی داشتن و تکیه کردن به دیگری برای درخواست حمایت یا کمک است.

اگرچه وابسته بودن و اتکای به دیگران ویژگی اساسی اختلال شخصیت وابسته است، اما تا وقتی نشانه های دیگری وجود نداشته باشد، نمی توان گفت که فرد دارای اختلال شخصیت وابسته است، زیرا همه ی ما گاهی اوقات در کارهای خود از دیگران کمک می خواهیم و گاهی نسبت به فردی خاص احساس دلبستگی زیادی می کنیم و تمایل داریم که بیش تر اوقات در کنار او باشیم. این حالت ها در حد مشخصی، طبیعی محسوب می شوند و حتی فقدان آن ها می تواند به منزله ی بیماری باشد.

اما افرادی که به اختلال شخصیت وابسته مبتلا هستند در حد افراطی به دیگران وابسته اند و به طور مداوم به اطمینان جویی از سوی دیگران نیاز دارند، عدم تحمل تنهایی و حساسیت داشتن به طرد شدن در آن ها زیاد دیده می شود، با دیگران بیش از حد موافق اند، به عبارتی جرئت مخالفت کردن با دیگران را ندارند. آن ها قادر نیستند به میل خود عمل کنند و خود انگیخته باشند و از این که دیگران آن ها را ترک کنند به شدت می ترسند. زیادی فروتن هستند و مدام نیاز به تأیید دیگران دارند و در روابط بین فردی خود بدون مرز هستند؛ یعنی به راحتی به دیگران اجازه می دهند که حقوق آن ها را زیر پا بگذارند.

 

دوپامین چیست؟ Dopamine

دوپامین از دو قسمت دوپ DOPE که در پزشکی به معنی شادی و amine امین به معنی اسید امینه ساخته شده است دوپامین یعنی آمین شادی بخش -اسید امینه شادی آور.

دوپامین نوعی پیام رسان عصبی از نوع کاتکولامین است که در بیشتر مهره داران و بی مهرگان وجود دارد و نقش فعال کنندگی دارد.دوپامین نورترانسمیتر مغزی است .

دوپامین به ما توانایی و انرژی و لذت می بخشد کمبود آن باعث خستگی و بی حوصلگی در افراد می شود . در حالیکه سروتونین حس خوشبینی و رضایت مندی را در وجود ما افزایش می دهد و تنش را نیز کاهش می دهد .

مردان در زندگی اغلب دوپامین کم می آورند . از سوی دیگر زنان بیشتر سروتونین کم می آورند که باعث احساس افسردگی در آنان می شود. اگر گوشت بیشتری بخورید بدنتان بیشتر سروتونین می سازد.

محققان دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو کشف کردند هورمون دوپامین نه تنها مسئول تولید نشاط و آرزو است بلکه در تولید هراس و ترس نیز دخالت دارد.

دوپامین یکی از مهمترین انتقال دهنده های نورون های مراکز عصبی است و بسیاری از بیماری های عصبی و روانی به اختلال در ترشح و عملکرد آن مربوط است. دوپامین برحسب نوع گیرنده هایی که در آن اثر می کند ممکن است تحریک کننده یا بازدارنده باشد. در نواحی مختلف مغز نورون های دوپامینرژیک شناسایی شده اند که یکی از مهمترین آنها هسته ی سیاه در مغز میانی است.

اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی نوعی اختلال خلقی و یک بیماری روانی است. افراد مبتلا به این بیماری دچار تغییرات شدید خلق می‌شوند. و به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی تظاهر پیدا می‌کند.

شروع بیماری معمولا با دوره‌ای از افسردگی می‌باشد و پس از یک یا چند دوره از افسردگی، دوره شیدایی بارز می‌شود. در تعداد کمتری از بیماران شروع بیماری با دوره شیدایی یا نیمه-شیدایی است.

دوره‌های شیدایی از چند روز تا چند ماه به طول می‌انجامند و معمولا شدت آنها باعث می‌شود که بیمار نیازمند درمان جدی به صورت بستری یا همراه با مراقبت زیاد باشد. با فروکش کردن علایم، به خصوص در اوایل سیر بیماری، معمولا فرد به وضعیت قبل از بیماری خود برمی‌گردد و به همین دلیل بسیاری از بیماران یا خانواده‌های آنان تصور می کنند بیماری کاملا ریشه کن شده و دیگر نیازی به ادامه درمان وجود ندارد. بنابراین درمان خود را قطع می‌کنند. اما قطع زودهنگام درمان خطر برگشت بیماری را بسیار افزایش می‌دهد و باعث می‌شود که بیماری در فاصله چند ماه عود کند.

اختلال دوقطبی یا بیماری مانیک دپرسیو یک اختلال مغزی می باشد که سبب تغییر های غیر معمول در خلق فرد می شود. جدا از حالت های طبیعی نوسان بالا و پایین که هر فردی آنرا تجربه می کند نشانه های اختلال دوقطبی شدید می باشند. این نشانه ها می توانند سبب تخریب اختلال در عملکرد شغلی و تحصیلی و حتی  اقدام به خودکشی روابط بین فردی  گردند.

شیوع طیف اختلالات دوقطبی در جهان بیش از 6 درصد در طول عمر می باشد. اختلال دو قطبی به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی تظاهر پیده می کند. با این حال برخی از بیماران اولین نشانه های بیماری را در دوران کودکی یا اواخر دوره زندگی تجربه می کنند.

این اختلال اغلب به عنوان بیماری شناخته نمی شود و مردم ممکن است از این اختلال سال ها قبل از تشخیص ودرمان صحیح رنج ببرند. مانند بیماری های دیابت و قلبی اختلال دوقطبی یک بیماری با دوره طولانی می باشد که فرد باید در طول دوره زندگی خود دقیقا تحت کنترل و نظر باشد.

چگونه به فرزندمان بر ترس‌هایش غلبه کند؟

از یک منظر رشدی اغلب فهمیدن اینکه کودکان در هر سنی از چه چیزی می‌ترسند آسان است. برای مثال گرچه دست به دست شدن توسط افراد مختلف برای نوزادان ممکن است مشکلی بوجود نیاورد، اما در کودکان نوپا و کودکستانی این حرکت باعث بوجود آمدن اضطراب در آن‌ها می‌شود. این اتفاق تجربه‌ای جهانی بوده و معمولا طی مدت چند هفته یا چند ماه از بین می‌رود.

همچنین ممکن است کودکان بزرگتر ترس‌هایی در مورد هیولاها، صدا‌های بلند، شرایط آب و هوا، تاریکی و موضوعاتی که در تلویزیون می‌بیینند داشته باشند. به تدریج که فرزندتان بزرگتر می‌شود با آگاهی بیشتر او از نزدیکان مانند همسالان خود، ممکن است نگرانی‌هایش به آنچه که دیگران در مورد او فکر می‌کنند یا اینکه او به نظر دیگران چگونه می‌آید و نیز به ترس‌هایی مبتنی بر عملکردش معطوف شود.

صرفنظر از اینکه خود ترس چیست، چند مورد را باید در همه سطوح در نظر داشت. با توجه به اینکه ترس‌ها اغلب طبیعی بوده و به طور معمول نباید خیلی در مورد آن‌ها نگرانی به خرج داد چند عامل را باید در نظر بگیرم به طور مثال اینکه فرزندتان چه مدت است نسبت به مسئله‌ای ترس نشان می‌دهد.

چرا بعضی زوج‌ها همیشه با هم دعوا دارند؟

اگر ازدواج کرده‌اید یا در رابطه‌ای وفادارانه هستید، احتمالا توجه کرده‌اید که بعضی از اختلافات‌تان هیچ‌وقت حل نمی‌شوند؛ انگار که همیشه آنها را تکرار می‌کنید. چرا این اتفاق می‌افتد؟ چرا حس می‌کنید این اختلاف‌ها هیچ‌وقت حل نمی‌شوند؟ این مقاله را بخوانید تا سه دلیل معمول این اختلافات را درک کنید.

۱. والدین به شما یاد داده‌اند که حل اختلافات واقعا غیرممکن است

ممکن است به‌صورت ناخودآگاه از والدین خود آموخته باشید که در بحث‌های خانوادگی کوتاه نیایید، چون این دقیقا کاری است که با همسر خود انجام می‌دهید. وقتی سر مسئله‌ای توافق ندارید، هر دوی شما با سرسختی روی محق بودن خود پافشاری می‌کنید. در این حالت دیگر تلاش نمی‌کنید نقطه‌نظر یکدیگر را درک کنید و به توافق دوجانبه برسید.در واقع انگار اصلا نمی‌خواهید با همسر خود تفاهم داشته باشید.

خلاصه اینکه، در کودکی الگوهای مناسبی نداشته‌اید. والدین‌تان به شما یاد نداده‌اند چطور با اختلافات زناشویی کنار بیایید. شما علاقه‌، یا توانایی‌ لازم را برای آغاز مذاکرات برای حل اختلافات ندارید. تنها چیزی که از والدین خود یاد گرفته‌اید این است که زن‌وشوهرها همیشه دعوا می‌کنند.

وقتی کاسه صبرتان لبریز شد، منفجر می‌شوید و شروع می‌کنید به داد زدن. متأسفانه آن‌قدر داد می‌زنید و فریاد می‌کشید که همسرتان به‌اجبار کوتاه بیاید و در برابر شما تسلیم شود. البته واضح است که این تسلیم اجباری بیشتر به صمیمیت بین زن و شوهر آسیب می‌رساند.

تکنیک برخورد درست با افراد ناراضی

چندی پیش که به مطب یک دکتر مراجعه کردم روش درست برخورد با افراد ناراضی را به طور عملی دیدم. حدودا یک ساعتی بود که به همراه چند نفر دیگر در اتاق انتظار نشسته بودیم و خبری از دکتر نبود.

مردی که روبروی من نشسته بود از منتظر بودن کلافه شده بود و تمام مدت یک سری مجله ی پاره پوره را ورق می زد و دائما در صندلی اش وول می خورد. بی صبرانه پاهایش را تکان می داد و هر چند دقیقه یک بار به ساعتش نگاه می کرد. بالاخره صبرش تمام شده و به طرف متصدی پذیرش رفت و محکم به شیشه ی اتاقکش ضربه زد.

او در را باز کرده و گفت:

بله آقا؟ می توانم کمکی کنم؟

مرد با تحکم گفت:

این چه وضعش است؟ من ساعت سه وقت داشتم. الآن ساعت چهار است و هنوز دکتر را ندیده ام!

متصدی به جای هر گونه توضیحی گفت:

مرحله ۱ (موافقت): حق با شماست آقا. شما ساعت سه وقت دکتر داشتید.

مرحله ۲ (عذر خواهی): متاسفم که این قدر معطل شدید.

مرحله ۳ (بیان دلیل): دکتر درگیر عمل جراحی شده.

مرحله ۴ (اقدام): اجازه دهید به بیمارستان تلفن کنم و بپرسم چقدر طول می کشد کارشان تمام شود.

مرحله ۵ (قدر دانی): متشکرم که موقعیت را درک می کنید و ممنونم که این قدر صبور هستید.

خشم آن مرد بعد از دیدن رفتار متصدی و شنیدن این جملات، فروکش کرد.

در برابر چنین مهربانی و لطفی چه کار دیگری می توانست بکند؟

بنابراین در برخورد با افراد ناراضی به جای تلف کردن وقتمان با توضیح و توجیه، تنها کاری که لازم است انجام دهیم روبه راه کردن اوضاع با بیان جملاتی درست و به موقع است.

افراد دارای هوش هیجانی بالا در محیط‌های کاری چگونه رفتار می‌کنند؟

هوش هیجانی، توانایی افراد در تنظیم زندگی خودشان، مدیریت دیگران و دستیابی به موفقیت را رقم می‌زند. تحقیقات نشان می‌دهند که بین هوش هیجانی و موفقیت شغلی رابطه‌ی مستقیمی وجود دارد. البته هر کسی از بدو تولد هوش هیجانی بالایی ندارد، اما می‌توان آن را برخلاف آی‌کیو یا بهره‌ی هوشی، به‌دست آورد و با تمرین تقویت کند. چطور می‌توانیم بفهمیم کسی هوش هیجانی بالایی دارد یا نه؟ آنچه در این مقاله می‌خوانید، ۵ نشانه‌ی داشتن هوش هیجانی بالا است. این نشانه‌ها را می‌توان در هر موقعیت روزمره‌ای به راحتی ارزیابی کرد.

۱. آنها بدون انکار، سرزنش، بهانه یا اضطراب، با انتقادات روبه‌رو می‌شوند

یکی از نشانه‌های اصلیِ هوش هیجانی بالا، خودآگاهی است. خودآگاهی عبارت است از درک عمیقی از آنچه ما را به حرکت وا می‌دارد، عصبانی می‌کند، خوشحال می‌کند، حوصله‌مان را سر می‌برد یا توجه‌مان را جلب می‌کند. به این معنی هم هست که می‌توانیم خودمان، اشتباهات‌مان و همه چیز را با صداقت و شفافیت فراوان ارزیابی کنیم. بنابراین اگر کسانی که هوش هیجانی بالایی دارند، اشتباهی مرتکب شوند و مورد انتقاد قرار بگیرند، در خودشان فرو نمی‌روند. این فقط حقیقتی است که مورد توجه قرار گرفته و تحلیل شده است که باید آن را تصحیح کنند.

چگونه از خشم به یک حال خوب گذر کنیم؟

توصیه کردن به دیگران برای اینکه خشمگین نباشند و یا آن را کنترل کنند کار ساده‌ای است اما واقعیت این است که در شرایطی که بسیاری از افراد به دلیل انواع فشارهای روحی، عاطفی و جسمی که ناشی دشواری‌های زندگی است دچار ناراحتی و استرس هستند توصیه‌‌ها ممکن است تاثیر گذار نباشند.

کم طاقتی در برابر مسائل ناخوشایند و از کوره در رفتن و خشمگین شدن به این معناست که شما نمی‌توانید از احساسات منفی‌ای که در درون خود گرفتارش شده‌اید خلاص شوید. این یک انرژی تخلیه نشده است که شامل احساسات و افکار منفی است که نیاز به آزاد شدن دارند. آدم خشمگین نسبت به خودش و دیگران احساس بدی دارد و آن را زمانی که شرایط مهیا باشد به بدترین شیوه ابراز می‌کند.

اما آیا می‌شود این خشم ناشی از احساسات منفی را به یک چیز خوب تبدیل کرد؟ آیا همیشه خشم به معنای ابراز احساسات منفی در جهت آزار و آسیب زدن به دیگران است؟

* نگرش مثبت به احساس خشم

خشم در همه موجوداتی که دارای احساس هستند وجود دارد و این احساس چیزی است که در روند تکامل شکل گرفته است. خشم چیزی است که موجود دارای احساس برای بقا به آن نیاز دارد. ما باید برای بقای خود به شکل موثری در موقعیت‌های مختلف واکنش نشان بدهیم. اگر ما احساس تهدید، حمله، ناامیدی و یا ضعف کنیم باید چیزی وجود داشته باشد که بتوانیم به کمک آن از وقوع حادثه ناخوشایند جلوگیری کنیم. خشم به ما کمک می‌کند تا بقا پیدا کنیم.

تأثیر کمبود اعتماد به نفس روی رابطه

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که اعتماد به نفس می‌تواند در میزان رضایت از رابطه زوج‌ها تأثیرگذار باشند. زمانی که نسبت به خودتان احساس بدی دارید، دائماً سعی می‌کنید در رابطه تائید و امنیت طلب کنید. تائید شدن و احساس امنیت خوب است اما نه زمانی که شما آن را با ترس و پافشاری زیاد بخواهید. این مساله هم به شما آسیب می‌زند و هم طرف مقابل را خسته می‌کند.

همچنین کمبود اعتماد به نفس تصور شما را از شریک زندگی‌تان تغییر می‌دهد. این احتمال وجود دارد که بخاطر ضعف در باورهای خود احساس کنید از سوی دیگری تهدید می‌شوید. همیشه نگران هستید که او ترک‌تان کند، دوست‌تان نداشته باشد و رابطه‌های موازی را شروع کند. در بدترین حالت دچار شک و تردید‌های بیمارگونه‌ می‌شوید و طرف مقابل را آزار می‌دهید. در این وضعیت حساسیت‌های رابطه بیشتر می‌شود و شما کاری می‌کنید که شریک زندگی‌تان هم به اندازه شما در این رابطه احساس امنیت نکند.‏

بخاطر کمبود اعتماد به نفس شما همیشه مضطرب و نگران هستید، بخاطر هر مساله ساده‌ای در زندگی‌تان وحشت‌زده می‌شوید، خود را لایق زندگی نمی‌دانید، ازآن لذت نمی‌برید و باور نمی‌کنید که یک نفر دوست‌تان دارد. ممکن است جلوی آینه بایستید و از ظاهرتان شرمنده شوید، و یا خود را بخاطر افکار و احساسات‌تان سرزنش کنید.

اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک؛ علائم، علل، تشخیص و درمان

اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک یکی از مجموعه شرایطی است که اختلالات شخصیتی «خوشه ‌B» یا «دراماتیک» نامیده می‌شوند. کسانی که به این اختلالات شخصیتی مبتلا هستند، احساسات شدید و ناپایدار و تصویر تحریف‌شده‌ای از خود دارند. خودباوری این افراد به تأیید دیگران وابسته است و از ارزش‌دادن به خود نشئت نمی‌گیرد. این افراد به‌شدت تمایل دارند مورد توجه دیگران قرار بگیرند و اغلب نمایشی یا به‌شکل نامناسب رفتار می‌کنند تا توجه دیگران را به خود جلب کنند. این اختلال بیشتر در خانم‌ها شایع است و معمولا در دوران نوجوانی یا اوایل بلوغ خود را نشان می‌دهد. همراه ما باشید، می‌خواهیم اطلاعات بیشتری درباره‌ی اختلال شخصیت نمایشی در اختیارتان بگذاریم.

اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک چه نشانه‌هایی دارد

بسیاری از این افراد مهارت‌های اجتماعی خوبی دارند، اما از این مهارت‌ها برای اداره‌ی دیگران استفاده می‌کنند تا بتوانند مرکز توجه آنها قرار بگیرند. شخصی که به این اختلال مبتلاست احتمالا:

• ناراحت است، مگر اینکه مرکز توجه دیگران باشد؛

• لباس تحریک‌آمیزی پوشیده یا رفتار اغواکننده‌ای را به نمایش می‌گذارد؛

• احساساتش به‌سرعت تغییر می‌کنند؛

• خیلی نمایشی رفتار می‌کند، انگار که در مقابل تماشاچیان تئاتر اجرا می‌کند. احساسات و رفتارهای اغراق‌شده از خود نشان می‌دهد، اما همچنان صمیمیتی در رفتارش نیست؛

• بیش‌ازحد به ظاهر خود اهمیت می‌دهد؛

• مدام به دنبال تأیید دیگران است؛

• گول می‌خورد و به‌راحتی تحت تأثیر دیگران قرار می‌گیرد؛

• بیش‌از‌حد به انتقاد یا عدم‌تأیید حساس است؛

• تحمل سرخوردگی را ندارد و به‌راحتی از روزمرگی خسته می‌شود، اغلب پروژه‌ها را نیمه‌کاره رها می‌کند و از پروژه‌ای به پروژه‌ی دیگر می‌رود؛

بهترین داروها برای درمان اضطراب

هر اختلال اضطرابی علائم متفاوتی دارد، اما دکتر کن دوک ورث، مدیر پزشکی اتحادیه ملی بیماری روانی و استادیار روان‌پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد در شهر بوستون می‌گوید که بسیاری از افراد مبتلابه این اختلال‌های اضطراب «Anxiety Disorders» می‌توانند از رویکرد سه‌جانبه روان‌درمانی، تمرین و دارو بهره ببرند. هر شخصی ممکن است که به ترکیب متفاوتی از این سه مولفه آن‌هم به ترتیب متفاوت نیاز داشته باشد.

دکتر دوک ورث می‌گوید: «در درمان اضطراب هیچ جادویی وجود ندارد.» وی توضیح می‌دهد: «بعضی از مردم تنها با روان‌درمانی بهبود می‌یابند، در حالی که دیگر افراد ممکن است که به دارو نیز نیاز داشته باشند تا بتوانند بهتر روی درمان خود تمرکز کنند. اضطراب و افسردگی می‌توانند انگیزه فرد برای تمرین بدنی را کاهش دهند، اما دارو نیز می‌تواند انرژی لازم برای تمرین را به شما بدهد.» علاوه بر این، دکتر دوک ورث می‌گوید که یک بیمار ممکن است که بیش از یک دارو نیاز داشته باشد.

برای درمان اختلال‌های اضطراب چندین نوع دارو وجود دارند که شامل داروهای ضدافسردگی، بنزودیازپین ها، بوسپیرین، هیدروکسی زین و بتا بلوکرها هستند. در هر طبقه از این داروها زیرگروه‌هایی از این داروها وجود دارند که به نحو متفاوتی کار می‌کنند و مزیت‌ها، خطرها و اثرات جانبی احتمالی خودشان را دارند.

به عقیده آکادمی پزشک‌های خانواده آمریکا (America- Academy of Family Physicians)، غالباً از داروهای ضدافسردگی به‌عنوان اولین چیز برای درمان اختلال‌های اضطراب استفاده می‌شود. بازدارنده‌های باز جذب سروتونین انتخابی (selective Serotoni- reuptake inhibitors; SSRIs) یک نوع از داروهایی ضدافسردگی هستند که غالباً تجویز می‌شوند. این داروها به تولید سروتونین بیشتر برای مغز کمک می‌کنند. سروتونین یک انتقال‌دهنده عصبی است که به حفظ خلق کمک می‌کند.

توانایی عجیب مغز در انتقال عملکردها به نواحی مختلف خود

به گزارش مدیکال اکسپرس، تجربه سکته مغزی در زمان به دنیا آمدن برای یک نوزاد عجیب نیست. تولد برای مغز مانند تغییر در گردش خون از مادر به نوزاد، امر دشواری است. از هر چهار هزار نوزاد حداقل یک مورد کمی قبل از تولد، حین یا پس از آن تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
اما سکته در نوزادان حتی یک سکته شدید، تاثیر ماندگار سکته در بزرگسالان را ندارد.

پژوهشی به سرپرستی محققان مرکز پزشکی "دانشگاه جورج‌تاون" (Georgetown University) در آمریکا نشان داد که یک یا دو دهه پس از اینکه یک سکته "پیرازایشی" (perinatal)، به طرف چپ مغز که قسمت مربوط به زبان است آسیب می‌زند، نوجوانان و بزرگسالان جوانی که تحت تاثیر این سکته قرار گرفته اند، از طرف راست مغز برای صحبت کردن استفاده می‌کنند.

چگونه برنامه ریزی درسی کنیم؛ نکاتی برای بهتر درس خواندن

مطالعه بخش مهمی از موفقیت تحصیلی است. اما گاهی اوقات پیدا کردن وقت کافی برای مطالعه‌، سخت به نظر می‌رسد. مخصوصا خواندن بخش‌هایی که به مرور بیشتری نیاز دارند. یکی از راه‌های مطمئن برای موفقیت در مطالعه، داشتن یک برنامه‌‌ ریزی درسی منسجم است. یک برنامه‌ی درسی مناسب می‌تواند راه‌گشا باشد، حتی اگر انجامش خیلی از آن چیزی که ما فکر می‌کنیم سخت‌تر به نظر برسد. شما نه‌تنها باید بر اساس اولویت مطالب برنامه‌ریزی کنید، بلکه باید آن‌قدر هوشمندانه عمل کنید که از مسئولیت‌های دیگرتان در قبال خانواده و دوستان غافل نشوید و در ضمن لازم نباشد سرگرمی‌هایتان را کنار بگذارید. در نهایت با کمی فکر و کمی فعالیت بیشتر، هیچ مشکلی برای انجام یک برنامه‌ریزی درسی مناسب و رسیدن به همه‌ی اهداف تحصیلی خود نخواهید داشت. با این نوشته همراه باشید تا گام به گام یاد بگیریم چگونه برنامه ریزی درسی کنیم و با صرف انرژی مناسب و وقت کافی، به تمام اهداف مطالعاتی خود برسیم.

انواع اضطراب؛ ۷ نوع اضطرابی که قبل از هر درمانی باید آنها را بشناسید

اضطراب، احساسی طبیعی است که تقریبا همگی ما آن را تجربه می‌کنیم و علی‌رغم تصور نادرستی که وجود دارد، گاهی‌اوقات، اندکی اضطراب واقعا لازم و ضروری است؛ مثلا داشتن اندکی اضطراب به خاطر آزمونی که پیش‌ِ رو دارید، شما را وامی‌دارد تا با احساس مسئولیت بیشتری درس بخوانید، کمی نگرانی پیش از تصمیم‌های حساس زندگی‌تان، مانند ازدواج و انتخاب شغل، شما را به هوشیاری و تمرکز بیشتری به هنگام تصمیم‌گیری مجهز می‌کند. اما بدیهی است هرچیزی که از حد طبیعی‌اش فراتر رود، زیان‌بار و خطرناک می‌شود. شوربختانه، زندگی پرشتاب و ماشینی این‌روزها، اضطراب را در شمار بسیاری از افراد از کنترل خارج کرده و آن را به شایع‌ترین اختلال روانی در میان انسان‌های امروز بدل کرده است. در این نوشته تصمیم داریم با انواع اضطراب بیشتر آشنا شویم.

هرکسی اضطراب را به‌گونه‌ای متفاوت تجربه می‌کند. برخی افراد، اختلال اضطراب فراگیر دارند که قابل کنترل است، اما معمولا هرگز کاملا از بین نمی‌رود. برخی دیگر، از حملات شدید اضطراب رنج می‌برند. بسیاری از افراد در موقعیت‌های اجتماعی دچار اضطراب می‌شوند یا عده‌ای به نظم و پاکیزگی مفرط نیاز دارند تا آرام شوند. روان‌شناسان، انواع گوناگون اضطراب را در دسته‌هایی جداگانه قرار داده‌اند و شما تنها با آگاهی از نوع اضطراب‌تان، می‌توانید به یافتن راه‌حلی برای آن امیدوار باشید.

آیا هورمون‌ها بر اضطراب اجتماعی تاثیر می‌گذارند؟

تأثیراتی که هورمون‌ها بر رفتارهای ما دارند، بیشتر از آن چیزی است که فکرش را می‌کنید. کم یا زیاد بودن میزان هورمون‌ها باعث می‌شود، انتقال‌دهنده‌های عصبی تحت تأثیر قرار بگیرند و نتایجی مانند تشویش و اضطراب اجتماعی حاصل شود. افرادی که به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا هستند، در هورمون‌هایشان نوساناتی را احساس می‌کنند. برخی از این هورمون‌ها موجب افزایش و برخی نیز موجب کاهش اختلال اضطراب اجتماعی می‌شوند. با ما باشید تا در این نوشته بیشتر با تاثیر هورمون‌ها روی بدن‌مان آشنا شویم.

هورمون‌ها و افزایش اضطراب اجتماعی

۱. هورمون‌های استرس (کورتیزول، آدرنالین)

برخی از هورمون‌ها مانند کورتیزول و آدرنالین هنگام استرس ترشح می‌شوند و سطح اضطراب اجتماعی را بالا می‌برند. در برخی از موقعیت‌های اجتماعی یا هنگام انجام برخی کارها، دچار اضطراب می‌شویم؛ در نتیجه بدن‌مان شروع به ترشح هورمون‌های نام‌برده می‌کند تا بتوانیم به تهدیدهایی که احساس می‌کنیم، پاسخ بدهیم.

درصورتی‌که تهدیدی واقعی در کار نباشد، ترشح بیش‌ازحد این هورمون‌ها موجب می‌شود تا احساس نیاز به فرار یا حمله پانیک (هجوم ناگهانیِ نگرانی و ترس بسیار شدید) در ما به‌وجود آید. در این حالت چرخه‌ای معیوب شکل می‌گیرد که در آن هورمون‌ها باعث اضطراب اجتماعی می‌شوند و اضطراب و استرس تولیدشده نیز موجب ترشح بیشتر هورمون‌ها می‌شوند.

هر آنچه که در مورد اختلال کم توجهی - بیش فعالی باید بدانید

افرادی که به اختلال کم توجهی-بیش فعالی مبتلا هستند ممکن است روی تمرکز کردن بر یک کار یا وظیفه خاص یا ساکت نشستن برای مدت زمان طولانی مشکل داشته باشند.

این اختلال هم در کودکان و هم در بزرگسالان دیده می‌شود.

نشانه‌های اختلال کم توجهی-بیش فعالی

رفتار‌های بسیار متنوعی را می‌توان به افراد دارای این اختلال مرتبط ساخت که از آن میان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

مشکل داشتن در تمرکز یا متمرکز شدن بر روی یک وظیفه

فراموش کردن به پایان رساندن کار‌ها به طور دائمی

پرت شدن حواس به سادگی

مشکل داشتن در آرام نشستن

پریدن وسط حرف‌های دیگران

فردی که به اختلال کم توجهی-بیش فعالی مبتلاست بدون شک همه این رفتار‌ها یا دستکم تعدادی از آن‌ها را دارد و نشانه‌های آن در انواع مختلف اختلال کم توجهی-بیش فعالی متفاوت است.

غلبه بر عادت به تعویق انداختن کارها با ۱۱ راهکار عملی و نتیجه‌بخش

همه‌ی ما گاهی اوقات کارها را به زمان دیگری موکول می‌کنیم و با این پدیده آشنا هستیم. زمانی که کارها را به تعویق می‌اندازیم، درواقع زمان آزاد را هدر می‌دهیم و کارهای مهمی را که به‌عهده داریم، به آخرین لحظات موکول می‌کنیم. در چنین لحظه‌هایی به شدت دچار اضطراب می‌شویم و افسوس می‌خوریم که ای کاش کارمان را زودتر شروع کرده بودیم.

کسانی که دائما کارهای خود را به زمان دیگری موکول می‌کنند، احتمالا چندین سال از زندگی خود را در این چرخه سپری کرده‌اند. تعلل‌کردن، کارها را به عقب‌انداختن، سست‌شدن، پنهان‌شدن از کار، روبه‌روشدن با آن در آخرین لحظه و سپس تکرار دوباره‌ی این چرخه. به تعویق‌انداختن کارها حقیقتا یک عادت نادرست است که ما را از بین می‌برد و از دستیابی به اهداف بزرگ‌تر در زندگی جلوگیری می‌کند. اجازه ندهید که این عادت اشتباه تمام زندگی شما را هدر دهد. در ادامه با چند راهکار عملی آشنا می‌شوید که برای غلبه بر به تعویق‌انداختن کارها به شما کمک می‌‌کند.

از اختلال وسواس فکری - عملی نترسید

درحالی که این افراد به نوعی اختلال اضطرابی دچارند که زندگی شان را تحت الشعاع قرار داده است. این مشکل روانشناختی که زمانی، فقط در متون تخصصی شناخته شده بود، اکنون بخشی از فرهنگ عامه شده است.

این مشکل گاهی آنقدرشدید می شود که باعث مشکلات زیادی از نظر اقتصادی، جسمی و ارتباطات اجتماعی می شود. مثلا افرادی که دارای نوعی وسواس به نام وسواس شستشو هستند بسیاری از ما در یکی از اقوام، اطرافیان یا دوستانمان موردی از آنرا سراغ داریم، بر اثر شستشوهای بسیار دچار مشکلات جسمی زیادی مانند کمردرد و اگزمای شدید پوست می شوند، چندین برابر بقیه هزینه آب پرداخت می کنند و به خاطر وسواسی که دارند ارتباط خود را با بسیاری از دوستان و اقوام خود که حساسیت آنها را در نظر نمی گیرند، قطع می کنند و حتی ممکن است سال ها باشد که مسافرت نرفته اند چون هیچ جایی را تمیز نمی دانند.

در این نوشته سعی داریم کمی در مورد علائم و نشانه ها روش های درمان این مشکل شایع روانشناختی صحبت کنیم. البته تمرکز ما در این مطلب بیشتر بر روی وسواس فکری – عملی است.

چگونه مثبت‌اندیشی را جایگزین بدبینی کنیم؟

تازمانی‌که جریان مثبتی را برای خودتان ایجاد نکنید،‌ اتفاقات منفی‌ می‌تواند بر شما غلبه کند. مغز ما برخلاف انتظار به‌گونه‌ای طراحی نشده که احساس شادی و خوشبختی را به صورت طبیعی ایجاد کند؛ بلکه برای حفظ بقا تکامل یافته است. بنابراین خودمان برای داشتن دید مثبت به زندگی، باید مغزمان را آموزش دهیم. همراه ما باشید، در این مقاله یاد می‌گیرید چگونه مثبت اندیش باشید و عینک منفی‌بافی و بدبینی خود را بردارید.

مغز در حقیقت مواد شیمیایی مؤثر در ایجاد احساس شادی مثل دوپامین، سروتونین و اکسیتوسین را برای زمان‌هایی که نیاز بقا وجود داشته باشد، نگهداری می‌کند و تنها جریان کوتاهی از آنها را منتشر می‌کند که به سرعت متابولیزه می‌شوند. بنابراین دراکثر مواقع، مخصوصا در پایان روزهای کاری پر از استرس، تعداد زیادی از مواد شیمیایی مؤثر در ایجاد احساسات ناخوشایند وجود دارند که باید با آنها مواد مربوط به احساس شادی را تحریک کنیم. دلایل زیادی برای منفی‌بافی مغز وجود دارد. احساس بد ناشی از کورتیزل، با هدف نیاز به بقا ایجاد می‌شود. این ماده به ما هشدار می‌دهد که مانعی در مسیر خواسته‌هایمان وجود دارد تا بتوانیم راه‌ جدیدی به سمت احساسات خوب پیدا کنیم، اما پس از آن، مغز ما مانع دیگری پیدا می‌کند. اگر بخواهیم مغزی را دنبال کنیم که صرفا برای بقا تکامل یافته، در اکثر مواقع احساس ناخوشایندی خواهیم داشت. خوشبختانه روش ساده‌ای برای جلوگیری از این منفی‌بافی طبیعی مغز وجود دارد.

درمان وسواس کودکان، چه راهی دارد؟

ا اینکه برخی از والدین از وضعیت بهداشتی فرزندشان ناراضی می‌باشند و با آنها در حال کشمکش هستند، برخی از کودکان به وسواس در پاکیزگی یا نظم و ترتیب دچارهستند و این مسئله ناراحتی بزرگی برای خودشان و خانواده شان ایجاد کرده است.

کیانی نژاد در پاسخ به این پرسش که در صورتی که کودک به وسواس مبتلا است، چه باید کرد، اظهار کرد : درصورت مشاهده وسواس در کودکان برخی موارد را باید انجام دهید که عبارتند از:

 

برای کودک داستانی تعریف کنید.

بدین گونه که در آن قهرمان داستان، هرگاه عصبانی می‌شود یا کنترل خود را از دست می‌دهد به شستن مشغول می‌شود. او آنقدر این رفتار را ادامه می‌دهد که تمام تفریحات خود را از دست می‌دهد و به درد سر می‌افتد و دیگر داستان‌های مشابه .

اگر کودک به اندازه کافی بزرگ است در مورد این رفتار با او صحبت کنید و میزان اهمیتی که او برای پاکیزگی و نظم و ترتیب می‌دهد را با نگرانی و اضطرابش مرتبط کنید.

۹ عادت بدی که به کبد شما آسیب می‌رساند

کبد یکی از مهم‌ترین اندام‌های بدن است که وظایف مختلفی ازجمله تصفیه‌‌ی خون، دفع مواد زاید، جداسازی مواد مُضر از مواد غذاییِ موردنیاز اندام‌ها و همچنین تولید هورمون‌های کبدی را برعهده دارد. سلول‌های کبدی معمولا قابلیت بازسازی و ترمیم بافت کبد را دارند، اما اگر آسیب‌دیدگی کبد به جایی برسد که در این عملکرد اختلالی به‌وجود بیاید، بافت کبد دیگر قادر نخواهد بود به‌درستی کار کند. عادات بدِ غذایی و سبک‌ زندگی ناسالم از مهم‌ترین عوامل بروز بیماری‌های کبدی هستند. از آنجاکه بیماری‌های کبدی به‌سختی درمان می‌شوند (و در بسیاری موارد درمان‌ناپذیر هستند)، باید از حالا شیوه‌ی زندگی خود را اصلاح کنید. در این مطلب، به ۹ عادت بد که به کبد شما آسیب وارد می‌کند اشاره خواهیم کرد.

۱. خوردن شکر

مصرف زیاد شکر نه فقط برای دندان‌ها، که برای کبد نیز خطرناک است. کبد از نوعی شکر به‌نام فروکتوز استفاده می‌کند و آن را به چربی تبدیل می‌کند. مصرف بیش‌ازحد شکر تصفیه‌شده و شربت‌ ذرت با فروکتوز بالا، چربی زیادی تولید می‌کند که به بیماری‌های کبدی منجر می‌شود. برخی مطالعات نشان می‌دهند شکر حتی برای افرادی که اضافه‌وزن ندارند می‌تواند به اندازه‌ی الکل زیان‌بار باشد. بنابراین تا حد امکان، غذاهای دارای شکر اضافی مانند نوشابه، شیرینی و آب‌نبات را محدود کنید.

تاثیر «خندیدن به خود» روی سلامتی

به گزارش دیلی‌میل، پژوهشگران "مرکز پژوهش ذهن، مغز و رفتار" (CIMCYC) در اسپانیا نتیجه گرفتند که ممکن است شوخی با خودتان، شما را به شخص شادتری تبدیل کند.

یافته‌های این پژوهشگران، پژوهش‌های پیشین انجام شده در مورد این موضوع که ادعا می‌کردند شوخی پیوسته با خود، تنها به تاثیرات روانی منفی مرتبط است، رد می‌کند.

جورج تورس مارین (Jorge Torres Marín)، پژوهشگر این گروه در مورد این بررسی که در مجله "شخصیت و تفاوت‌های فردی"Personality and Individual Differences  به چاپ رسید، توضیح داد: ما به خصوص، کشف کرده‌ایم که تمایل بیشتر به استفاده از شوخی با خود، نشان‌دهنده امتیازات بالا در ابعاد سلامت روانی مانند خوشحالی و به میزان کمتر، اجتماعی بودن است. اما مشخصات این یافته براساس محل زندگی متفاوت هستند.

مطابقت با مفاهیم مثبتی که به طور معمول به عمل «خندیدن به خود» در هر کشور نسبت داده می‌شوند، نشان می‌دهد که تاثیرات شوخی با خود بر سلامتی، براساس جایی که پژوهش در آن انجام می‌شود، متفاوت خواهد بود.

به همین دلیل، گروه مارین، خواستار پژوهش بیشتری در مورد این موضوع هستند تا نقشه‌ای ایجاد کنند که مشخص کند کار آنها در کجا و تا چه حد، قابل اجرا است.

مارین ادامه داد: در نتیجه، ما باور داریم، انجام بررسی‌های جدید با هدف تحلیل تفاوت‌های فرهنگی احتمالی استفاده از این نوع شوخی، لازم است.

براساس این گزارش، تفاوت‌های موجود در عبارت حس شوخ طبعی، موجب ابهام در پژوهش‌های پیشین انجام گرفته در این زمینه شد.

مفاهیم برآمده از تفاوت‌های فرهنگی یا فردی در قالب حس شوخ طبعی، به دو دلیل اصلی، در پژوهش‌های روانشناسی به درستی پرداخته نشده است: دلیل اول این است که مردم به خاطر فرهنگ‌های متفاوت، موضوعات گوناگونی را خنده‌دار می‌دانند.

دلیل دوم این که، بسیاری از روش‌های بیان شوخی، پژوهشگران را گیج کرده‌اند. نظرات و رفتارهای بسیاری که در مقوله طنزآمیز قرار می‌گیرند، مانع ایجاد یک چهارچوب نظری استاندارد برای یکی کردن همه اطلاعات گردآوری شده در ادبیات علمی تا این تاریخ شده اند. اما پژوهشگران این گروه، برای انجام بررسی خود، خارج از این مرزها کار کردند.

"هوگو کارترو دیوز" (Hugo Carretero Dios) از پژوهشگران این گروه توضیح داد: پژوهش ما، با یکی از مدل‌های نظری تناسب دارد که بر این محدودیت‌ها غلبه می‌کند و روانشناسی طنز را با دانش تئوری مستدل و دقیقی ارائه می‌دهد.

در این بررسی سبک‌های سازگار شونده شامل شوخی است که هدفش محکم‌تر کردن روابط اجتماعی است.  سبک‌های گوناگون شوخی را در هم می‌شکند که است.

نویسندگان این پژوهش دریافتند افرادی که شوخی با خود را تمرین می‌کنند، در مدیریت خشم بهتر نیستند اما احتمال تسکین خشم آنها بیشتر است.

کودک آزاری؛ از نشانه‌ها و دلایل تا درمان

کودک آزاری می‌تواند به‌شکل آزار روحی و احساسی یا جنسی و جسمی باشد. همه فکر می‌کنند که کودک آزاری عملی مشخص و فیزیکی است، اما از ابعاد غیرفیزیکی آن غافل هستند. بی‌توجهی و غفلت از کودک نیز نوعی آزار است. درواقع، ابعاد کودک آزاری بسیار وسیع‌تر از آن است که تصور می‌شود. در خانواده‌هایی که معضل مصرف مواد مخدر یا الکل وجود دارد یا والدین با مشکلات روحی نظیر عصبانیت زیاد و خشم مهارنشدنی روبه‌رو هستند، کودکان تحت فشار و آزار زیادی قرار می‌گیرند. کودک آزاری می‌تواند عواقب بلندمدت یا کوتاه‌مدت داشته باشد و گاهی حتی به مرگ کودک هم منجر می‌شود. در بعضی موارد کودک حتی متوجه نمی‌شود که مورد آزار قرار گرفته است. با این مقاله همراه باشید تا در این باره بیشتر بدانید.

تعریف کودک آزاری

کودک آزاری بسیار گسترده است و متأسفانه در تمام اقشار با میزان درآمدهای مختلف، فرهنگ‌های گوناگون و قومیت‌ها رخ می‌دهد. این آزار می‌تواند در قالب فشار جسمی، روحی، کلامی یا جنسی به کودک وارد شود. یا اینکه به دلیل نادیده‌ گرفتن کودک باشد. هر نوع آزاری ممکن است آسیب‌های جبران‌ناپذیری به کودک برساند یا حتی منجر به مرگ کودک شود.

در آزار جسمی عامدانه فشارها و اذیت‌هایی نظیر سوزاندن، زدن، شکستن استخوان‌ها و… رخ می‌دهد. در آزار کلامی نیز کودک به آزارهای جنسی و جسمی تهدید می‌شود. خیلی از این آزارهای ممکن است سبب ضربه‌های روحی به کودک شود.

تحقیقات مختلف نشان می‌دهد که کودکان زیادی قبل از رسیدن به ۱۸ سالگی متحمل کودک آزاری می‌شوند. آزار جنسی کودک یعنی کودک عامدانه در معرض مسائل جنسی قرار بگیرد، به‌نحوی که نتواند در مقابل آن اعتراضی کند یا اصلا درکی از آن شرایط داشته باشد. به این معنی که کودک توسط شخص دیگری وادار به انجام اعمال جنسی شده‌ است. این رفتار شامل لمس نامتعارف اعضای جنسی و سینه‌های کودک، نشان دادن اندام‌های جنسی به کودک، نوازش، آمیزش جنسی از طرق مختلف، چشم‌چرانی، نمایش محتوای مستهجن و عریانی در مقابل کودک می‌شود.